Μεγάλη ατυχία, γίνεται τίποτα, πως μπορώ να σας είμαι χρήσιμος;
Μεγάλος αριθμός ιδιοκτησιών στην Ελλάδα ευρίσκονται υπό καθεστώς ιδιότυπης ομηρίας: εξ’ αδιαιρέτου! Αν δεν γνωρίζετε τι σημαίνει αυτό σημαίνει πως δεν αντιμετωπίζετε αυτήν την κατάσταση και συνεπώς δεν χρειάζεται να σας την εξηγήσω. Εύχομαι να μην χρειαστεί στο μέλλον… Εσείς που γνωρίζετε… είστε απλά άτυχοι.
Αυτή η κατηγορία αποτελεί από μόνη της μια υπο-ενότητα διότι όπως έχουμε επανειλημμένα σχολιάσει ΑΚΙΝΗΤΟ και ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ είναι ένα. Στην ουσία αυτό το ιδιότυπο ιδιοκτησιακό καθεστώς καθορίζει και το ακίνητο. Αν μάλιστα είναι και κατά 50% τότε ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Κι όμως αυτή είναι τόσο συνήθης κατηγορία και φορέας προβλημάτων που εμένα προσωπικά «μου τη δίνει» για να χρησιμοποιήσω την πιο κατάλληλη έκφραση. Σπάνια συναντώ ιδιοκτήτες που συμφωνούν σχετικά με το μέλλον του εξ’ αδιαιρέτου ακινήτου τους. Αν τυχαίνει και δεν μπορεί να κατατμηθεί ή διανεμηθεί με κάποιον τρόπο τότε υπάρχει ή όχι (για σας) περίπου είναι το ίδιο. Υπάρχει μία εκδοχή όταν διαθέτετε νομίζω το 65% (οι δικηγόροι διορθώστε με παρακαλώ) να ζητήσετε δικαστική συνδρομή προς όφελος του ακινήτου, αλλά και πάλι αυτό σημαίνει εμπλοκή με τα γρανάζια της Ελληνικής Δικαιοσύνης που είναι (όπως παντού) σχετικά αργή.
Είναι και η μόνη περίπτωση που θα σας προτείνω να πουλήσετε. Λένε δύο παροιμίες σχετικά: «Μισακό γαϊδούρι το τρων οι λύκοι» και κάπου αλλού «Μοναχός σου χόρευε κι όσο θέλεις πήδα». Όταν διαθέτετε ακίνητο εξ’ αδιαιρέτου λοιπόν είστε στη δυσμενέστερη περίπτωση και ισχύουν κατά κυριολεξία και οι δύο προηγούμενες παροιμίες.
Η προσωπική μου άποψη: είτε αγοράστε (και σε υψηλότερη τιμή απ’ όση θα θέλατε), είτε πουλήστε (μερίδιο ή συνολικά). Στην περίπτωση συμφωνίας δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα για να χειριστείτε το ακίνητο. Ωστόσο εμένα η άποψή μου πάντα (και σε κάθε περίπτωση) είναι πως το αφεντικό πρέπει να είναι μόνο ένα. Αυτό να το έχετε υπ’ όψη σας και στιες πιθανές συζητήσεις μεταξύ μας. Δεν υπάρχει περίπτωση να προτείνω αξιοποίηση ακινήτου με (συνεργατικές) διαδικασίες. Φανταστείτε (χαριτολογώντας) τη διοίκηση ενός πολεμικού αεροσκάφους ή ενός πλοίου όπου οι αποφάσεις θα λαμβάνονταν από κοινού (κάτι γνωρίζουν οι στρατοί με την ιεραρχία τους).
Τι κάνουμε λοιπόν και πως μπορώ να σας είμαι χρήσιμος;
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο εδώ μπορώ να σας είμαι περισσότερο χρήσιμος από μία «κανονική» περίπτωση. Τούτο διότι η όποια πρόταση αξιοποίησης ΠΡΕΠΕΙ να εμπεριέχει και την διανομή, ώστε το ακίνητο μετά τον μετασχηματισμό του να αποκτήσει χαρακτηριστικά αυτόνομης κατάτμησης και πλέον ο κάθε ιδιοκτήτης τουλάχιστον να ελέγχει ΠΛΗΡΩΣ ο ίδιος αυτό που θα έχει. Συνεπώς απαιτείται και τεχνογνωσία πέραν των όποιων ευέλικτων προτάσεων. Φυσικά υπάρχει και το κομμάτι των διαπραγματεύσεων που καθιστά ακόμα δυσκολότερη την όλη επιχείρηση. Ωστόσο πόσες φορές δεν έχουμε πει πως τα κέρδη δεν ευρίσκονται στο δρόμο να σκύψουμε να τα πάρουμε, αλλά αντίθετα είναι καλά κρυμμένα και απαιτούν από εμάς ΔΡΑΣΗ για να μας ανταμείψουν. Πιστέψτε με ΑΚΙΝΗΤΟ μπλεγμένο (όπως συνηθίζουμε να λέμε) συνήθως ανταμείβει πλουσιοπάροχα αυτόν που θα λύσει τα μάγια και από βατράχι θα το μετατρέψει σε πρίγκιπα ή πριγκίπισσα. Πάντα λοιπόν με την προϋπόθεση ότι αναφερόμαστε σε εξελίξιμα ακίνητα (όχι τελικά προϊόντα όπως διαμερίσματα) η περίπτωση αυτή εμπεριέχει πολύ σημαντικές προοπτικές κέρδους. Επισημαίνω ότι στην περίπτωση αυτή ανήκουν σημαντικά ακίνητα, τα οποία λόγω κληρονομικών ή άλλων μεταβιβάσεων εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία. Συνήθως ο πλέον επιμελής ιδιοκτήτης (κατά ποσοστό) και κυρίως ο πιο έξυπνος, είτε νοιώθει «βουνό» την όλη διαδικασία είτε ψυχολογικά δεν αισθάνεται άνετα στο να εμπλακεί σε μία τέτοια ιστορία.
