Χθες ασχολήθηκα με τηλεοπτικά… δράματα. Και στο τέλος της ημέρας παρακολούθησα και μία σύγχρονη Ελληνική ταινία, η οποία με… έστειλε! Θα σας την παρουσιάσω εν ευθέτω χρόνο. Συνέπεσε να διαβάζω και ένα βιβλίο, το οποίο ενώ φαινόταν αρχικά καλό και έχει και τα στοιχεία για να ήταν καλό ξαφνικά… έφυγε και ολοκληρώθηκε μία ημέρα αγνώστου ταυτότητος. Πάντως πρέπει να έχεις και μία ροπή τελικά προς αυτό το είδος, άλλωστε το κλάμα θα μετατραπεί σε ειρωνεία κι ας υπάρχει λόγος…
Και το χειρότερο είναι αυτό, το οποίο συμβαίνει και με κάποιους ανθρώπους, όπου ενώ έχεις σχηματίσει μία συγκεκριμένη εικόνα (καλή ή και κακή), ξαφνικά ακούς κάτι από τους ίδιους, το οποίο είναι εντελώς ασύμβατο με αυτό, το οποίο φαίνονται. Και αναρωτιέσαι. Τελικά ποιος είναι ο πραγματικός;
Το ίδιο ισχύει και με τα προηγούμενα… δράματα, ταινίες, βιβλία. Κι εκεί νομίζω διακρίνεται η πραγματική ικανότητα του δημιουργού.
