Ελάχιστοι το γνωρίζουν και αυτοί είναι όλοι σήμερα στον άλλο κόσμο. Αλλά είχα σκεφθεί και προετοιμαζόμουν να δώσω εξετάσεις για την Σχολή Ευελπίδων.
Ο στρατός και η η ιεραρχία εφόσον αποτελεί επιλογή δεν με χάλαγε καθόλου. Κάθε άλλο! Και τα όπλα μου αρέσουν πολύ και δεν έχω τόσες ευαισθησίες, όσες ενδεχομένως να νομίζετε διαβάζοντας τα άρθρα μου.
Ήμουν έτοιμος λοιπόν αλλά την τελευταία στιγμή κάτι σαν ρεύμα με διαπέρασε στο σώμα μου και το μετάνιωσα.
Δεν γνωρίζω φυσικά εάν θα επιτύχαινα, αλλά αυτό είναι εντελώς άλλο θέμα.
Μία ημέρα πριν τις ειδικές εξετάσεις συζητώντας με την μητέρα μου, η οποία ήταν πολύ… χειρότερη από εμένα σε αυτά, την ρώτησα:
“Δηλαδή εάν γίνω αρχηγός Γ.Ε.ΕΘ.Α. (στα 18 σου με όνειρο τη Σχολή Ευελπίδων δεν σκέφτεσαι να γίνεις… λοχίας) θα μπορεί ένας αρχι-π@π@ρας γελοίος πολιτικός να με αποστρατεύσει;”
“Ναι μου απάντησε ευθαρσώς”!
“Οι πολιτικοί ελέγχουν τον στρατό”.
Το θυμάμαι σαν τώρα!
Ε, την άλλη ημέρα ΔΕΝ πήγα να δώσω…
Να το αποκαλύψω και αυτό. Η επάρατος τότε δεξιά φυσικά δεν με θεωρούσε “δικόν της”. Ήμουν κομμένος από χέρι! ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ!!!! (Λέμε τώρα). Ο καλός μου αδελφός, ο οποίος είχε πολλές γνωριμίες στο στρατό έκανε τα “δικά του” (άλλο σκάνδαλο και αυτό αλλά ατυχήσατε γιατί παραγράφηκαν όλα αυτά, λόγω… θανάτων) και κάποιος “μεγάλος” συμφώνησε πως ναι μεν το παρελθόν μας ήταν επιλήψιμο (άτιμε πατέρα τι μας έκανες!) αλλά το παρόν μας είναι λαμπρό.
Και βρε παιδιά, τι πιο αγνό από ένα παιδί 18 ετών να επιθυμεί να υπηρετήσει την πατρίδα του;
Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι άκουσα όταν ΔΕΝ πήγα να δώσω εξετάσεις ΚΑΙ από τους δύο!
Αλλά είχα δίκιο! Στα 54 μου σήμερα θα ήμουν (δεν γνωρίζω ακριβώς) συνταγματάρχης, ταξίαρχος, υπο-στράτηγος αλλά σίγουρα προέβλεψα σωστά!
Εκεί ο σώφρων πατέρας μου είχε δίκιο:
“Άσε το στρατό, δημοσιογράφος να γίνεις”!
