Πρόκειται για μία ευτυχέστατη συγκυρία και για τους δύο αρχηγούς κρατών. Και… συμπτωματική βεβαίως, διότι κανείς τους δεν την είχε προσχεδιάσει. Ο αρχηγός της γείτονος διακαώς επιδιώκει μία πολεμική επιτυχία χωρίς όμως να διακινδυνεύσει τίποτα. Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και το άνοιγμα της παραλιακής των Βαρωσίων είναι μεν κάποιες κινήσεις, αλλά δεν στάζουν… αίμα. Η Ανατολική Μεσόγειος είναι μία πολύ όμορφη περιοχή αλλά δεν προσφέρεται για κάτι περισσότερο από ακριβούς λεονταρισμούς.
Πόλεμος με την Ελλάδα ούτε για αστείο, αλλά κάτι πρέπει να γίνει. Και αυτό το “κάτι” το προσέφερε απλόχερα η Γαλλία! Το έχω αναφέρει στο παρελθόν εάν θυμόσαστε. Η Γαλλία ακολουθεί την… Τουρκία, όσον αφορά την επιθυμία της στο να αναβαθμιστεί σε ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης. Οι Γερμανοί έχουν τα κεφάλαια και την οικονομική ισχύ, αλλά καθόλου (συγκριτικά) στρατιωτική ισχύ. Η Μεγάλη Βρετανία είναι αυτό, το οποίο είναι και παραμένει στη δική της τροχιά εκτός Ευρώπης, η Γαλλία όμως έχει όλα τα φόντα να διεκδικήσει την ηγεμονία. Ισχυρότατη στρατιωτικά και με δική της παραγωγή οπλικών συστημάτων κάθε τύπου και είδους, γεωγραφική θέση από τα βόρεια έως τη Μεσόγειο και έναν νέο αρχηγό με (προφανώς) πολλές φιλοδοξίες.
Και πόσο όμορφα στήθηκε το απρόσμενα ευνοϊκό σκηνικό, το οποίο εξυπηρετεί και τους δύο και ΔΕΝ πρόκειται να διακινδυνεύσουν και τίποτα, διότι τίποτα δεν θα συμβεί μεταξύ τους. Η Τουρκία πλέον αντιπαρατίθεται με τη Γαλλία, μία κορυφαία δύναμη και όχι με την “ασήμαντη” πρώην κατάκτησή της, ενώ η Γαλλία και ο αρχηγός της άδραξαν την ευκαιρία να ασκήσουν πολιτική σε ένα σημείο, όπου εγκατέλειψαν κατά κάποιον τρόπο οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Και είναι αλήθεια, πως μόνον η Γαλλία μπορεί να το πράξει αυτό. Καμία άλλη Ευρωπαϊκή δύναμις. Προσέξτε! Οι δεσμοί Γάλλων και Τούρκων δεν είναι ανύπαρκτοι. Ιστορικά ήταν πολλές φορές στην ίδια διάταξη συμφερόντων. Μπορούν να συνεννοηθούν και τώρα ακόμα καλύτερα! Διότι στην ουσία… συνεννοούνται!
Η Ελλάδα δεν ωφελείται για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις. Ωστόσο το όλο σκηνικό την εξυπηρετεί κατά μία έννοια. Η εξυπηρέτηση αυτή έχει ένα κόστος δεν αντιλέγω (βλέπε Rafale), αλλά όλοι κάτι πρέπει να πληρώσουν. Και με το να τίθεται η Γαλλία ως “τοίχος προστασίας”, φαινομενικά έστω, είναι και αυτό μία σημαντική ανακούφιση για την επιβαρυμένη Ελλάδα. Πολύ λιγότερο κοστίζει η αγορά μερικών αεροσκαφών από μία πολεμική εμπλοκή, η οποία είναι και αυτή εντελώς θεωρητική. Εξ΄ άλλου πάντοτε οι δεσμοί ήταν σε καλό επίπεδο αλλά και η κοινή γνώμη διάκειται θετικά, (θυμηθείτε και τα Ελλάς – Γαλλία– Συμμαχία)!
Πάντως να είσαστε βέβαιοι (υποκειμενικό αυτό) πως στην απίθανη περίπτωση, όπου η Τουρκία κάνει κάποια στρατιωτική κίνηση επίδειξης-ανάδειξης ηγέτιδας δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο η Γαλλία θα απαντήσει χωρίς κανέναν δισταγμό. Και θα μείνει εκεί, χωρίς συνέχεια.
http://www.pelop.gr/?page=article&docid=600838&srv=28
