(Σχετικά με την επίσκεψη του σουλτάνου)
Έχω γράψει στο παρελθόν αρκετές φορές (ελπίζω να θυμόσαστε μην ψάχνω τις αναρτήσεις του 2015/16/17) πως βαδίζουμε σε μία στυγνή δικτατορία. Τίποτα δεν είναι τυχαίο ή απρογραμμάτιστο από αυτήν την κυβέρνηση.
Το μόνο “μικρό” εμπόδιο είναι οι εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2019. Και έχω γράψει πως ένα τεχνητό εθνικό θέμα θα μπορούσε να τις αναβάλλει επ’ αόριστον (δηλαδή γιά… πάντα). Χθες με τις δηλώσεις στο Τουρκικό κοινοβούλιο και ώρες μετά την παράξενη επίσκεψη (με Ελληνική πρόσκληση) του σουλτάνου αναδύονται απροκάλυπτα οι γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και η αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης, ασχέτως τι πιστεύω για όλα αυτά (δες συνθήκη της Αρλούμπας).
Ο αδιόρατος φόβος, ο οποίος πλανάται στην ατμόσφαιρα, η φοβερή οικονομική ασφυξία και υποδούλωση, η οποία οσονούπω θα χτυπήσει άπαντες (ακόμα και εκείνους, οι οποίοι θεωρούν για τους εαυτούς τους πως δεν κινδυνεύουν), η εγκαθίδρυση της θλίψης στα πρόσωπα, της μιζέριας και της δυστυχίας και η ποινικοποίηση του γέλιου είναι τα ύπουλα όπλα.
Όταν καταλάβεις τι σου γίνεται ενόσω είσαι αλυσοδεμένος δεν θα έχει πλέον κανένα νόημα.
Αλλά κανείς στον κόσμο αυτόν δεν είναι ούτε τόσο δυνατός όσο νομίζει, ούτε τόσο ασφαλής και σίγουρος επίσης όσο νομίζει (ισχύει όμως επ’ αμφοτέρων). Ο φόβος και η αδράνεια των υπολοίπων οδηγεί τις δόλιες εξελίξεις και όχι η ικανότητα της εξουσίας.
Τίποτα δεν είναι τόσο απλό, όταν ο άλλος γνωρίζει. Και μην ξεχνάτε πως η δική σας απογοήτευση είναι το δικό τους κέρδος.
Μην ενδίδετε. Αντέξετε και ούτε χιλιοστό πίσω.
