Παρακολουθώντας την τρέχουσα οικονομική ειδησεογραφία παρατηρώ πολύ συχνά να ανακοινώνονται κάποιες επενδύσεις. Λογικό ακούγεται σε μία ελεύθερη οικονομία να συμβαίνει αυτό. Αλλά πρόκειται –κατά τη γνώμη μου- για “ανεξήγητες” επενδύσεις. Πολλές μάλιστα εξ΄ αυτών είναι και με ίδια κεφάλαια και όχι με τραπεζικό δανεισμό. Αναφέρομαι σε μεγέθη της τάξεως των 300 εκατομμυρίων ευρώ και άνω. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι διαθέτουν αυτά τα ποσά. Μην σας κάνει εντύπωση.
Το ερώτημά μου δεν είναι αυτό. Το ερώτημά μου είναι οι προσδοκίες κέρδους. Από πού θα προέλθουν τα κέρδη; Δεν θα ήθελα να τις συγκεκριμενοποιήσω, διότι αφ΄ενός δεν επιθυμώ να στοχοποιήσω κάτι και αφ΄ετέρου διότι απλούστατα δεν γνωρίζω. Και μπορεί και το σκεπτικό μου να είναι naive (αφελές). Διαισθητικά ωστόσο δεν μπορώ να δώσω στον εαυτόν μου ικανοποιητικές επενδύσεις. Ο λόγος;
Δεν μου φαίνονται ότι είναι ακριβώς… επενδύσεις. Είναι κάτι διαφορετικό. Ή μάλλον για να είμαι λίγο σαφέστερος, πρόκειται για επενδύσεις, οι οποίες νοιώθω να στοχεύουν στα κέρδη από κυβερνήσεις και όχι τόσο από την ελεύθερη οικονομία. Με μία κάπως ελεύθερη και τολμηρή απόδοση θυμίζουν επενδύσεις μίας κοινωνίας τύπου Metropolis, από την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία του Φριτς Λανγκ του 1927, απόσπασμά της με την εκπληκτική μουσική επένδυση των Kraftwerk παραθέτω. Η ταινία υπ΄οψιν ήταν βωβή και η συγκεκριμένη μουσική δημιουργήθηκε πολύ αργότερα, αλλά εφαρμόζει τέλεια.
Σας φαίνεται “μαύρη” εκτίμηση αυτή; Προσέξτε! Εάν σας φαίνεται όντως “μαύρη” είστε λάθος! Διότι ενδόμυχα θεωρείτε πως δεν έχετε τη δύναμη να την τροποποιήσετε. Άρα έχετε πειστεί για κάτι, το οποίο δεν ισχύει. Και αυτό το γράφω όχι για να γράψω το αναπόφευκτο, αλλά να διερευνήσω τις τάσεις… Μην αυτοπαγιδεύεστε. Εξετάστε τα διαθέσιμα στοιχεία και όχι όσα πιθανόν φαντάζεστε.
