Όταν τους βλέπεις όλους, σε βλέπουν και όλοι…

Αυτή ακριβώς η σκέψη μου δημιουργήθηκε βλέποντας αυτό το θαυμάσιο πέτρινο κτίριο επί του επαρχιακού δρόμου Πύργου – Κατακόλου. Το εγκαταλελειμμένο αρχοντικό χτίστηκε στην κορυφή του υψηλότερου λόφου της περιοχής με ανεμπόδιστη και απεριόριστη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις… Εκτεθειμένο στον αέρα και στα μάτια όλου του γύρω κόσμου…

Ειλικρινά δεν γνωρίζω την ιστορία του και ούτε θα ήθελα να γράψω ανακρίβειες, αλλά, όποια/οιος ήταν αυτός, ο οποίος επέλεξε αυτή τη θέση σίγουρα θα διακατείχετο από μία υπεροψία του να “κυριαρχεί” στον περίγυρο ου. Πολύ πλούσιο σπίτι με μία χαρακτηριστική σκάλα, η οποία δηλώνει “άνοδο” προς τον Ουρανό, ως ένας Ναός, δεν αφήνει πολλά ερωτήματα, όσον αφορά το σκεπτικό της κατασκευής του. Το τζάκι του όμως είναι… ανατολικά και ως μηχανικός δεν θα μπορούσα να μην το παρατηρήσω…

Κάπου, κάτι έγινε λάθος…

Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος (της εγκατάλειψης και του μαρασμού) κάπου έγιναν και άλλα ακόμα πιο σοβαρά λάθη… Οι απόγονοι εάν υπήρξαν μάλλον δεν συμμερίστηκαν το αρχικό σκεπτικό… ή δεν μπόρεσαν…
Το κτίριο, τώρα είναι μόνο του, υπό την θέα της Σελήνης…

Κάποιος δεν σκέφτηκε, πως όταν θέλεις να τους βλέπεις όλους, πρέπει να γνωρίζεις πως σε βλέπουν και όλοι… και απαιτείται τεράστια δύναμη να κρατηθείς στην κορυφή… άλλωστε μη χτίζεις εκεί…