Αυτό το σημείωμα το γράφω για να απεγκλωβίσω αρκετούς φίλους και αναγνώστες μου, οι οποίοι (και οποίες) έχουν εγκλωβιστεί σε μία φράση: never give up (ποτέ μην εγκαταλείπεις ή παραιτείσαι). Και είναι δυστυχείς, ειδικά τώρα την περίοδο του παγώματος των δραστηριοτήτων λόγω του κορωνοϊού. Τονίζω επίσης, πως ό,τι γράφω είναι βιωματικό και πρώτα το έχω νοιώσει (και κάνει) ο ίδιος στο πετσί μου και μετά τολμώ να συμβουλεύσω άλλους. Λοιπόν ακούστε και συγχωρείστε μου το πεζό παράδειγμα.
Είναι απλό:
Έχεις την καλύτερη Ferrari και σε περιμένει έξω από το σπίτι σου. Αλλά δεν εννοεί να ξεκινήσει. Δεν μπορείς να την βάλεις εμπρός (όπως λέμε). Συνειδητοποιείς πως στο πρατήριο καυσίμων ο υπάλληλος αντί για βενζίνη ultra-super σου έβαλε πετρέλαιο. Η μηχανή των 750 ίππων κάηκε και δε φταις εσύ σε τίποτα.
Αλλά κ ά η κ ε! Τέλος! Κι εσύ επιμένεις να προσπαθείς να την βάλεις εμπρός, γιατί σου είπαν και γιατί πιστεύεις πως never give up (ποτέ μην εγκαταλείπεις). Και κάθεσαι μέσα στο καταπληκτικό κάθισμα της Ferrari σου και προσπαθείς και προσπαθείς γιατί σου είπαν never give up κι εσύ πρέπει να αποδείξεις (σε ποιόν άραγε) πως είσαι δυνατός και θα τα καταφέρεις.
Bullshit (μπούρδες)! Κατάλαβέ το! Η μηχανή και η Ferrari σου ΔΕΝ πρόκειται να πάρει εμπρός. Ή θα αλλάξεις μηχανή ή θα αλλάξεις Ferrari (ή εάν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό και άμεσα) θα αγοράσεις ένα XXXX μεταχειρισμένο του 70 ή θα πάρεις παπάκι ή ποδήλατο ή θα πάρεις τα ποδαράκια σου και θα ξεκινήσεις. Διότι ο στόχος σου ΔΕΝ είναι να βάλεις εμπρός τη Ferrari σου με την καμένη μηχανή για την οποίαν δεν ευθύνεσαι (εκτός του ότι δεν πρόσεξες τον υπάλληλο στο πρατήριο, λέμε τώρα, έγινε, τι θες πχιά); Και τέλος πάντων ξέχνα την! Ήταν!
Στόχος σου είναι να προχωρήσεις! Άφησε λοιπόν τη Ferrari σου εκεί, τράβα με το ποδηλατάκι σου ή ότι άλλο διαθέτεις και προχώρα. Διότι το never give up ισχύει, όχι όμως για να βάλεις εμπρός ένα καμένο-πεθαμένο πράγμα, αλλά να μην σταματήσεις να κινείσαι. Και με ποδήλατο και χωρίς ποδήλατο και με τα πόδια ξυπόλυτος ή με παπούτσια το μήνυμα είναι ένα:
Άσε τις εγωιστικές (πιθανόν) σαχλαμάρες και άμεσα give up και παρα-give up! Αλλιώς κάθισε και κλάψε τη Ferrari σου (με συγχωρείτε εάν εδώ είμαι λίγο σκληρός). Και φυσικά κράτα γερά. Όπου και εάν τραβάς θα φτάσεις (όχι όμως προσπαθώντας να βάλεις εμπρός την καμένη σου Ferrari)!