Die Pleite (Γερμανική λέξη, προφέρεται Ντι Πλάιτε και σημαίνει χρεοκοπία) ήταν ο τίτλος ενός περιοδικού, το οποίο εξέδιδε στην Γερμανία του μεσοπολέμου ο Γκέοργκ Γκρός, ο πολύ γνωστός σκιτσογράφος με τις χαρακτηριστικές καρικατούρες της εποχής. Θυμηθείτε, τον σακατεμένο επαίτη, τον στρουμπουλό διεφθαρμένο πλούσιο γλεντζέ με τις πόρνες και τον εξαθλιωμένο στρατιωτικό.
Αυτή ήταν η Γερμανία της περιόδου της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Ο τίτλος του περιοδικού ο πλέον κατάλληλος…
Η Γερμανία όμως εκείνη ήταν και η Γερμανία του Βάλτερ Γκρόπιους με το Bauhaus καθώς και των 13 Νόμπελ από το 1919 έως το 1933. Παρεμπιπτόντως ο Λε Κορμπυζιέ στην Γαλλία σαν από αντίδραση στον Γκρόπιους εκδίδει το περιοδικό Esprit Nouveau (πάντα στην αντίδραση οι Γάλλοι)!
Και το χαρακτηριστικότερο δείγμα της κινηματογραφικής εποχής “Το εργαστήρι του Δόκτορος Καλιγκάρι”, το οποίο μάλιστα στην πρεμιέρα του προβλήθηκε στον κινηματογράφο “Απόλλων” του Βερολίνου.
Η αλληγορική και σκοτεινή ταινία με το μάλλον αδύναμο τέλος είναι χαρακτηριστική της αίσθησης της εποχής αν και δεν είμαι σίγουρος πως ο σκηνοθέτης της Ρόμπερτ Βίνε είχε αυτόν τον σκοπό.
Η υπόθεση της είναι πως ένας γιατρός (ο Καλιγκάρι) χρησιμοποιεί τον υπνοβάτη βοηθό του Καίσαρα ως όργανο για να διαπράττει εγκλήματα. Άρα ο Καίσαρας είναι απλά το θύμα ενός ψυχρού εγκληματία και όχι ο ίδιος υπεύθυνος των πράξεων του.
Χωρίς να εξετάσω περισσότερο την ταινία η βασική της λογική ήταν πως υπάρχει πίσω από τον καλόκαρδο αθώο ένας “άλλος”, ο οποίος τον υπνωτίζει και τον κατευθύνει. Σε συνδυασμό τότε με την θεωρία της “πισώπλατης μαχαιριάς”, ο “άλλος” ήταν ο οποιοσδήποτε: από τους “προδότες του Νοεμβρίου”, οι οποίοι υπέγραψαν την ανακωχή, τους σοσιαλδημοκράτες του Τσίμμερβαλντ, τους κομμουνιστές του “Σπάρτακουσμπουντ”, τους καθολικούς του κέντρου του Ερτσμπέργκερ, τους Εβραίους διανοούμενους και τους διεθνείς τραπεζίτες του Λονδίνου και του Παρισιού.
Όλοι λοιπόν από κάθε φάσμα εκτός από έναν: τον ίδιο τους τον εαυτό.
Και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα στην συνέχεια, όταν αυτός ο εαυτός αποφάσισε να στηριχθεί στα πόδια του και μέσα σε δέκα μόλις χρόνια μετέτρεψε την προηγούμενη εξαθλιωμένη και ηττημένη Γερμανία σε μία πανίσχυρη πολεμική μηχανή και οικονομία.
Επειδή όμως αυτή η πίστη και πάλι βασιζόταν σε λάθος υποθέσεις, όπως η φυλετική υπεροχή οδήγησε πάλι την Γερμανία στην καταστροφή.
Στην Ελλάδα σήμερα, μακράν καλύτερη από την Γερμανία της τότε εποχής επικρατεί παρόμοια θεωρία. Του αθώου υπνοβάτη έρμαιο των σατανικών σχεδίων ενός Δόκτορος Καλιγκάρι.
Ο Δόκτωρ Καλιγκάρι είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.
Η Ελλάδα μπορεί σε ελάχιστο διάστημα να ανατρέψει όλα τα εις βάρος της δεδομένα, όπως και κάθε άνθρωπος ξεχωριστά, όταν αποφασίσει να ενεργοποιήσει τις εσωτερικές υγιείς δυνάμεις του.
Αυτή είναι η μοναδική υποχρέωση της ηγεσίας.
