Το γνωρίζετε! Μου αρέσουν τα χαλάσματα. Γιατί; Διότι εάν πιστεύεις ότι μπορείς να καταστρέψεις κάτι, δεν έχεις κανέναν λόγο να μην πιστεύεις ότι μπορείς και να το ξαναφτιάξεις.
Αυτή ακριβώς η σκέψη μου δημιουργεί πολύ μεγάλη δύναμη και αισιοδοξία. Είναι κατεστραμμένο; Φτιάξε το! Κατέστρεψες τη ζωή σου ή καταστράφηκε για κάποιον λόγο ή λόγους; Ξαναφτιάξε την! Λιγάκι προσοχή όμως διότι ισχύει και αντιστρόφως… και εκεί είσαι ΕΣΥ, αυτός, ο οποίος αποφασίζει.
Ε, λοιπόν αυτά σκέφτομαι.
Το ωραίο στα χαλάσματα, όπως και στα… ναυάγια, αλλά δεν συνηθίζω τις… καταδύσεις ούτε τις υποβρύχιες κατασκευές, είναι πως το περιβάλλον τα ενσωματώνει και δημιουργεί πίνακες απίστευτης ομορφιάς, όπως το δένδρο με τα ξερά κλαδιά του.
Τώρα επί της τεχνικής ουσίας.
Το ξύλινο σενάζ καλά κρατεί, άρα λοιπόν ένα “κάτι” μπορεί να είναι “πολύ”. Η αξία ασήμαντων “μηνυμάτων” και λεπτομερειών είναι κεφαλαιώδους σημασίας.
Ο τοίχος έχει… ελπίδες; Όχι! Δεν έχει…
Όπως βλέπετε έχει χάσει την κατακόρυφο και τείνει προς τη διάλυσή του, εάν δεχθεί κάποια ώθηση (σεισμό) ή αποκολληθεί κάποια πέτρα εκεί γύρω. Πάντως έχει ενδιαφέρον πως ακόμα και με τόση ζημιά… στέκεται. Αλλά εσείς καλό είναι να μην σταθείτε εκεί κοντά ή πίσω του. Άρα ακόμα και… χαλασμένος μπορεί να λειτουργήσει.
Μόνο πώς δεν υπάρχει κατοικία για αυτόν τον τοίχο. Είναι ένας μοναχικός, κατεστραμμένος τοίχος.
Και πολλοί άνθρωποι είναι σαν αυτόν…
