Είχα μία συζήτηση προχθές στο εάν η αισθητική είναι αντιληπτή από έναν απαίδευτο νου… Η προσωπική μου εμπειρία δείχνει πως στις περισσότερες περιπτώσεις το ωραίο γίνεται αντιληπτό από όλους, ακόμα και εάν δεν θα μπορούσαν ποτέ να το σκεφθούν ή να το ζητήσουν… Θυμήθηκα λοιπόν το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο του Κ. ΛΑΛΟ (εκδόσεων Κώστα Γκοβόστη την δεκαετία του 30)! Ο σπουδαίος προβληματισμός λοιπόν υπήρχε πάντοτε… Επισημαίνω παρεμπιπτόντως πως έχει πολύ ενδιαφέρον μία ματιά στην εποχή του μεσοπολέμου και στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική… Το διάστημα αυτό είναι από τα πλέον δημιουργικά της Ανθρωπότητας από πολλές απόψεις… Φυσικά και από τα πλέον τραγικά με τα όσα επακολούθησαν κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και κυρίως με το Ολοκαύτωμα… Στην φωτογραφία ένας πίνακας του Wassily Kandinsky του 1923 με τίτλο “On White II”… Εμένα προσωπικά με συναρπάζει η εποχή αυτή και αναρωτηθείτε παρακαλώ σχετικά με την διαφορά (ή την ομοιότητα) της με την σημερινή…
