Τι το εκπληκτικά ιδιαίτερο έχει αυτό το γνωστό διατηρητέο την περιοχή των Εγγλέζικων Πατρών πριν τη στροφή για το Μονοδένδρι; Μήπως το πώς στέκεται αν και ερειπωμένο; Μήπως η αρχιτεκτονική του σύμφωνα με την αντίληψη της εποχής; Αναφέρω επί τη ευκαιρία, πως ο σχεδιασμός των κτιρίων μέχρι περίπου το 1920 άρχιζε από την… πρόσοψη. Αφού ο Αρχιτέκτων σχηματοποιούσε την όψη του κτιρίου κατόπιν σχεδίαζε το εσωτερικό. Αυτό εξηγεί και το ύφος σχεδόν όλων των κτιρίων της εποχής. Εάν μάλιστα είσαστε προσεκτικοί θα δείτε σε πολλά κτίρια, πως όταν ένα άνοιγμα (πόρτα ή παράθυρο) δεν ήταν εφικτό να ανοιχθεί άφηναν το περίγραμμα του (κόγχη), ασχέτως εάν υπήρχε τοίχος στη θέση του, μόνο και μόνο να επιτευχθεί η επιθυμητή νοητική συμμετρία. Η επανάσταση στην αρχιτεκτονική αντέστρεψε την σχεδιαστική φιλοσοφία και πλέον το κτίριο άρχισε να σχεδιάζεται από το εσωτερικό του προς την πρόσοψη με κριτήριο πλέον τη λειτουργικότητα και όχι την εμφάνιση.
Κατ΄ αυτόν τον τρόπο άρχισαν να δημιουργούνται προσόψεις μη έχουσες συμμετρία (προσέξτε άλλο συμμετρία άλλο αναλογίες). Και να σημειώσω πως σε πολλά κτίρια της εποχής η συμμετρία δεν ήταν σε όλο το μήκος της πρόσοψης. Υπήρχε ωστόσο μία συνέπεια στον σχεδιασμό.
Η συγκεκριμένη κατοικία είναι συμμετρικά τοποθετημένη από την καγκελόπορτα! Ακόμα και οι φοίνικες, είναι στη θέση τους. Βέβαια εάν προσέξετε η δεξιά πλευρά, όπως την κοιτάζουμε δεν είναι ίδια με την αριστερή, αλλά αυτό δεν γίνεται αντιληπτό και ούτε ενοχλεί.
Αλλά πού ευρίσκεται το… μεταφυσικό της υπόθεσης;
Πολύ ωραία το κτίριο σχεδιάστηκε συμμετρικά, τοποθετήθηκαν τα κάγκελα επίσης με την ίδια συμμετρική λογική, φυτεύτηκαν και οι φοίνικες παρομοίως, εκείνο όμως το… δενδράκι στον εξώστη του ορόφου, πώς κατάφερε και φύτρωσε ε ν τ ε λ ώ ς (μα εντελώς) και με ακρίβεια εκατοστού στο γεωμετρικό κέντρο της κατασκευής; Μέχρι και το σχέδιο των κλαδιών του είναι σαν… τριγωνική μετόπη!
Τελικά δεν σχεδιάζεις κτίριο. Μεταφυσική αντίληψη τοποθεσίας σχεδιάζεις και όλα τα οργανικά όντα δείχνουν να το αντιλαμβάνονται.
Μένω άναυδος!
