Στο Ντέντον, περιοχή βορειοδυτικά του Ντάλας στο Τέξας υπάρχει ένα πανδοχείο για τους εποχούμενους με την επωνυμία “Desert Sands” (Άμμοι της Ερήμου). Εμφανίζεται μάλιστα στην ταινία του 2008 “Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους”, των Ίθαν και Τζόελ Κοέν, όπου και εκεί διαπράττονται δολοφονίες.
Ως συνήθως στις ταινίες των αδελφών Κοέν κανένας σχεδόν από τους ηθοποιούς δεν παραμένει ζωντανός μέχρι το τέλος, αφού οι αδελφοί Κοέν έχουν μία τάση να τους ξεκάνουν όλους πριν την ώρα τους!
Στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτού του είδους τα πανδοχεία είναι πολύ συνηθισμένα, λογικόν λόγω της αχανούς έκτασής τους και κατά τη γνώμη μου πολύ μίζερα και θλιβερά. Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Στη φωτογραφία από τα ορεινά της Πελοποννήσου -καμία σχέση με τα πεδινά τοπία του Τέξας- αναρωτιόμουν πώς θα ονομαζόταν ένα ανάλογο πανδοχείο.
Ίσως “Βράχοι των Ορέων” (από τα όρη) κατά το ανάλογο ενδιαφέρον βιβλίο για τη ληστοκρατία στην τότε Ελλάδα (1856) του Εντμόν Αμπού “Ο Βασιλεύς των Ορέων”.
Και επί τη ευκαιρία δύο αποφθέγματα, αφορισμοί (όχι κολακευτικά) του ιδίου για τον Ελληνισμό από τον οποίον ο ίδιος ήταν απογοητευμένος:
“Είναι καταπληκτικός αυτός ο μικρός Ελληνικός λαός, ο οποίος εργάζεται και πετυχαίνει παντού, εκτός από την πατρίδα του.”
Και το πλέον θλιβερό… “Το ωραιότερο ερείπιο της Ελλάδας είναι ο λαός της.”
