Αλήθεια, τι κάνεις όταν χρωστάς;
Κατ’ αρχήν υπάρχουν δύο κατηγορίες:
Η μία, η οποία έχει σκοπό να ξεχρεώσει και η άλλη, η οποία δεν έχει. Με την τελευταία δεν ασχολούμαι.
Για να δούμε όμως τι κάνεις όταν χρωστάς.
Εδώ πάλι υπάρχουν μερικές κατηγορίες:
Αυτοί, τους οποίους δεν μπορούσες να πληρώσεις αλλά δεν δανείστηκες χρήματα,
Αυτοί, από τους οποίους δανείστηκες χρήματα ή πιστώθηκες εμπορεύματα ή οτιδήποτε άλλο για την επιχείρησή σου,
Οι τράπεζες από δάνεια και
Οι φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις σου.
Συνήθως ένας, ο οποίος χρωστάει, χρωστάει και στις τέσσερις προηγούμενες κατηγορίες. Τι κάνεις όμως; Πώς αξιολογείς την κατάσταση; Έχεις ελπίδα;
Προηγουμένως όμως μία βασική διευκρίνηση. Όταν ΔΕΝ χρωστάς νομίζεις πως ήσουν άψογος και αλάνθαστος στις επιλογές σου. Ισχύει σε ένα πολύ μικρό ποσοστό αυτό. Αλλά στην πλειοψηφία των περιπτώσεων απλά δεν σου έτυχε ή δεν είχες εμπλακεί με κάποιες διαδικασίες.
Μην ξεχνάς, πως περίστροφο, το οποίο δεν στάζει αίμα σημαίνει πως δεν χρησιμοποιήθηκε. Από το τίποτα παίρνεις τίποτα. Άρα σκέψου προηγουμένως μήπως δεν χρησιμοποίησες το περίστροφό σου.
Ωστόσο ας πάρουμε την συνηθέστερη περίπτωση, όπου οι συνθήκες σε οδήγησαν στο να χρωστάς. Δεν τα σπατάλησες σε τυχερά παιγνίδια ή στην νύχτα. ΤΙ κάνεις τότε;
Το πρώτο σου και απόλυτα βασικό σου μέλημα είναι να κερδίσεις πολλά χρήματα! Να πλουτίσεις! Και με άνεση τότε να ξεχρεώσεις και με το παραπάνω.
Αλλά για να πλουτίσεις πρέπει να γίνεις στυγνός. Όχι με τους άλλους, αλλά με τον εαυτό σου. Ξέχνα υπερηφάνειες, αξιοπρέπειες και άλλες μπούρδες και κοίταξε να βγάλεις όσο το δυνατόν περισσότερα (έντιμα) χρήματα. Τέλος!
Εάν δεν το αντέχεις αυτό, τότε απλά δεν πρόκειται ποτέ σου να ξεχρεώσεις. Τόσο απλό. Και τότε αποχαιρέτα την ψευδό- υπερηφάνεια σου και την ψευτό-αξιοπρέπεια σου δια παντός.
Όταν είσαι στο αεροπλάνο με το παιδί σου και λόγω έκτακτης ανάγκης πέσουν οι μάσκες του οξυγόνου, πρώτα φοράς ΕΣΥ την δική σου μάσκα και ΜΕΤΑ την βάζεις στο παιδί σου. Διότι ΕΣΥ πρέπει να μπορείς να το βοηθήσεις και όχι το αντίστροφο.
Το “παιδί” είναι ο δανειστής σου. Εάν πεθάνεις τότε θα πεθάνει και αυτός, δηλαδή θα χάσει τα χρήματα του. Και αυτό είναι το τελευταίο, το οποίο επιθυμείς. Διότι μην ξεχνάς, αυτό, το οποίο καλώς ή κακώς έχεις λάβει το έχει στερηθεί αυτός, ανεξαρτήτως εάν το έχει ανάγκη ή όχι.
Από την άλλη πλευρά κανείς δεν πρέπει να ξεχνά πως η ζωή είναι πολύ περίεργη και απρόβλεπτη και “εκεί που ήμουν εγώ τότε, τώρα είσαι εσύ”, άρα καλό είναι να έχει καθένας στον νου του πως ο τροχός γυρίζει και… γυρίζει με όποια ταχύτητα θέλει.
Το βασικό συμπέρασμα είναι πως όταν χρωστάς και επιθυμείς διακαώς να εκπληρώσεις τις υποχρεώσεις σου έχεις το ισχυρότερο κίνητρο για να… πλουτίσεις!
Πρόσεξέ το αυτό, διότι προηγουμένως, όταν ΔΕΝ χρώσταγες ΔΕΝ το είχες κατ΄ανάγκην (το κίνητρο)!
Από τις τέσσερις τώρα κατηγορίες προέλευσης χρεών (δες στην αρχή) δεν έχουν όλες την ίδια βαρύτητα.
Όσοι σε δάνεισαν και σε βοήθησαν στα δύσκολα προηγούνται όλων, διότι απλά πίστεψαν σ’ εσένα Είναι ηθικό το θέμα. Αρκεί όμως να μην σε προσβάλουν ή σε μειώσουν. Τότε ενώ η υποχρέωση σου περί αποπληρωμής παραμένει στο ακέραιο χάνεται το ηθικό στοιχείο και δεν έχεις καμία άλλη σκέψη. Αντιθέτως! Αποδεικνύεται ό,τι ο δανεισμός ήταν πράξη επιβολής στο πρόσωπό σου και όχι πίστης. Αρα επιστρέφεις τα χρήματα και με δώρο και δεν θέλεις να την/τον γνωρίζεις πλέον. Αυτή/ός είναι επιπλέον και βλάξ, διότι αφού το έκανε το καλό τι το χάλάει μετά; Άρα ενώ δεν πρέπει να είσαι αχάριστος εδώ δεν χρειάζεται. Αλλά γύρισε τα χρήματα πίσω.
Στην περίπτωση μη εκπλήρωσης συμβατικών υποχρεώσεων σου κατανοείς την κατάσταση και προσπαθείς επίσης να καλύψεις τις ζημιές σου και ζημιές εκείνων, οι οποίοι σε ανέχθηκαν και σε διευκόλυναν. Αυτοί δεν συναίνεσαν στις συνθήκες ή τις αποφάσεις σου, αλλά υφίστανται τις συνέπειες. Αυτό σε μεγάλο βαθμό αποτελεί συνολικό πρόβλημα.
Στην περίπτωση των τραπεζών, όπως έχω γράψει στο παρελθόν υπάρχει συνυπευθυνότητα. Και μάλιστα κατά το 50% τουλάχιστον, διότι η τράπεζα υποτίθεται σαν οργανισμός διέθετε πολύ καλύτερα εργαλεία προβλέψεων. Αποτύχατε και οι δύο να προβλέψετε τις εξελίξεις. Αρα η τράπεζα δεν έχει το ίδιο δικαίωμα, όπως οι προηγούμενοι. Και βεβαίως άλλο ιδιώτης και άλλο τράπεζα, για να μην συγχέεται με την πρώτη περίπτωση. Η τράπεζα κανονικά θα πρέπει να διαγράψει τουλάχιστον το 50% της οφειλής σου (το δικό της μερίδιο στο λάθος) και να διεκδικήσει το δικό σου. Αλλά η τράπεζα έχει δύναμη (μέσω της εκάστοτε κυβέρνησης) και επιβάλλει τους κανόνες της.
Τέλος το δημόσιο, (φόροι και ασφαλιστικά ταμεία). Εδώ πρόκειται περί καθαρής κλοπής. Αλλά είναι και νόμος του κράτους. Και είναι (για εσένα τον μικρό) ο νόμος αμείλικτος. Τα περιθώρια εδώ είναι ελάχιστα. Είσαι σε λάθος κράτος. Αλλά πάλι δεν μπορείς να ξεφύγεις, εκτός…
…εκτός και πάλι εάν πλουτίσεις!
Συνεπώς ό,τι και να κάνεις εάν χρωστάς η μόνη λύση είναι να… πλουτίσεις!
Τι κάθεσαι τότε και το σκέφτεσαι;
Πλούτισε!
(και τότε να θυμηθείς, όσες/ους σε βοήθησαν, τους άλλους διέγραψέ τους δια παντός). Διότι και ο πλούτος… ρεί!
