-Πώς πάμε;
-Πώς να πάμε; Μιά χαρά!
-Ήθελα να σου ‘λεγα κάτι.
-Σαν τι κυρ-λοχία;
-Έμαθα ότι είσαι σπουδαγμένος…
-Ναι είμαι, λοιπόν;
-Τι θα πει… Τώρα δεν είσαι;
-Είσαι δεν είσαι στον πόλεμο το ίδιο είναι.
-Το λες αυτό γιατί…
-Τι γιατί;
-Δε μου λες, φοβάσαι ή δε φοβάσαι;
-Φράγκο δε δίνω…
Ο καλύτερος, κατά τη γνώμη μου, κινηματογραφικός διάλογος ever. Παρμένος από την αριστουργηματική αντιπολεμική ταινία (για εμένα είναι μακράν Η καλύτερη) “Ουρανός” του Τάκη Κανελόπουλου (στους τίτλους της συγκεκριμένης ταινίας έχει γραφεί με ένα λάμδα) χρονολογίας 1962.
Σενάριο Γιώργος Κιτσόπουλος – Τάκης Κανελλόπουλος.
Τα ενσταντανέ είναι από τη στιγμή του διαλόγου.
Ο διάλογος αυτός θα μπορούσε να είναι συμπυκνωμένη η ζωή πολλών ανθρώπων. Γιατί και η ζωή ένας πόλεμος είναι και καμία σημασία δεν έχει τι ακριβώς είσαι.
“Είσαι δεν είσαι στον πόλεμο το ίδιο είναι”.
Γι΄ αυτό μη δίνεις φράγκο…
