Προσπάθησα να παρακολουθήσω το “Τελευταίο Μετρό” του Φρανσουά Τρυφώ αλλά το… έχασα και έμεινα μόνος νύχτα στο κατεχόμενο από τους ναζί Παρίσι. Μία νομίζω άκρως υπερτιμημένη ταινία (το αυτό θεωρώ και για τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη), η οποία δεν σώζεται κατά τη γνώμη μου ούτε από τη λάμψη της Κατρίν Ντενέβ, ούτε από το νέο τότε Ζεράρ Ντεπαρντιέ, ούτε και από τον (πολύ καλό εδώ) Ζαν Πουαρέ.
Ένα πολύ δυνατό και ενδιαφέρον σενάριο καταποντίζεται από την άνευρη και κουραστική πλοκή και σκηνοθεσία. Μία φανταιζί σαπουνόπερα. Και πριν από λίγο έγραψα άλλο άρθρο για τα… “Άνευρα από Ανδραβίδα”.
