Ένα από τα μεγαλύτερα… παραμύθια, το οποίο κυκλοφορεί ευρέως, ειδικά από την εποχή των μνημονίων και της ουσιαστικής κατάρρευσης της Ελλάδας είναι αυτό της… προσπάθειας. “Προσπαθήστε λίγο ακόμα”, “κάνετε μία προσπάθεια”, “προσπαθήστε και θα τα καταφέρετε” είναι από τις γνωστές καραμέλες του συστήματος στους πολύπαθους (αν και όχι άμοιρους ευθυνών με τις επιλογές τους), πολίτες.
Όχι παιδιά! ΔΕΝ πρέπει να προσπαθείς! Δεν έχει νόημα η προσπάθεια. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ενθάρρυναν τον… Σίσυφο να ανεβάζει το βράχο στην κορυφή και μετά να κυλάει πάλι κάτω και να τον παροτρύνουν οι όποιοι…. υπεύθυνοι (δεσμώτες του): “Κάνε μία προσπάθεια ακόμα”! Και πάντα μένω με την τραγική απορία, γιατί ο Σίσυφος δεν σταμάτησε την ατέρμονα και παράλογη προσπάθεια;
Στην πραγματικότητα ΔΕΝ πρέπει να προσπαθείς. Πρέπει να πιστεύεις και όχι μόνον αυτό, αλλά πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι. Και το βασικό ερώτημά σου να είναι όχι το “ΤΙ να κάνω” αλλά το “ΓΙΑΤΙ να το κάνω”. Διότι συνήθως την παρότρυνση της φράσης της προσπάθειας ακολουθεί και το ύπουλο (και καθόλου συμπονετικό) ερώτημα “και ΤΙ θα κάνεις”;
Στο τελευταίο η απάντηση είναι πολύ απλή: “κι εσένα τι νοιάζει”; Διότι το ερώτημα δεν εμπεριέχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον για εσένα και το τι θα κάνεις, αλλά το πώς θα σε εκβιάσω να κάνεις αυτό, το οποίο θέλω ΕΓΩ να σου επιβάλλω να κάνεις.
