Προσέξτε! Σας έχουν πείσει –και είναι αλήθεια- πως είμαστε όλοι μέσα σε ένα πλοίο. Φυσικά! Άλλοι είναι σκλάβοι στα αμπάρια, άλλοι κωπηλατούν άλλοι, είναι καμαρότοι, άλλοι επιβάτες πρώτης θέσης σε σουίτες, άλλοι αξιωματικοί και άλλος πλοίαρχος. Σωστά;
Μια καταιγίδα όμως εκεί στη μέση του Ατλαντικού αντί να σας στείλει στις Ινδίες, όπως πίστευε ο καπετάνιος και οι επιβάτες της πρώτης θέσης, σας βγάζει από την πορεία και σας στέλνει προς κάτι άγνωστα νησιά, τα οποία αχνά φαίνονται στον ορίζοντα.
Τότε θυμούνται πως είτε είσαστε στα αμπάρια είτε στο κατάστρωμα είστε ΟΛΟΙ μέσα στο ίδιο πλοίο! Κι αυτό το πλοίο όπως φαίνεται, μαζί και με άλλα μεγαλύτερα ή μικρότερα εκεί γύρω, η καταιγίδα το παρασύρει στις ακτές των νησιών.
Τα νησιά είναι άγνωστα. Η παραλία φαίνεται ειδυλλιακή, αλλά περίεργοι ήχοι από ταμ-ταμ ακούγονται στο βάθος. Και η πυκνή βλάστηση σας φοβίζει. Τι θα συναντήσετε; Ανθρωποφάγους, φιλικούς ιθαγενείς, φίδια, αράχνες ή εξωτικές χορεύτριες; Θα έχει καρύδες ή μήπως θα ανακαλύψετε πως οι όμορφες ιθαγενείς είναι φορτωμένες με χρυσά κολιέ και βραχιόλια και πως ο χρυσός είναι άφθονος εκεί;
Μόνο πως το πλοίο έχει τσακιστεί από την καταιγίδα και αναγκαστικά όλοι θα πρέπει να βγουν στην ακτή και να συνειδητοποιήσουν πως αυτή πλέον θα είναι η νέα τους πραγματικότητα. Και δεν υπάρχει καμία εγγύηση για κανέναν πως τα δηλητηριώδη βέλη των ιθαγενών δεν θα τον πετύχουν. Είτε είναι οι καπετάνιος είτε ο τελευταίος κωπηλάτης. Πολλοί θα φοβηθούν και θα θελήσουν να μείνουν στο μισοκατεστραμμένο πλοίο το οποίο έχει μπατάρει στην ακτή με την ελπίδα πως θα το καταστήσουν και πάλι αξιόπλοο και θα γυρίσουν πίσω στη γνώριμη ασφάλεια της πατρίδας. Θα κρατήσουν μάλιστα και τα τρόφιμα και το νερό και θα προσπαθούν να σας πείσουν (και εκβιάζουν) να μην φύγετε από εκεί και να μην εξερευνήσετε το νησί γιατί σας περιμένει το καζάνι των ανθρωποφάγων.
Κάποιοι πείθονται και μένουν στο τσακισμένο σκαρί και κάποιοι τολμούν να βγουν στην παραλία, χωρίς νερό και φαγητό και μέσα στο άγνωστο νέο και μόνιμο πλέον περιβάλλον.
Η μεταβατική αυτή περίοδος μέχρις ότου τελειώσουν τα τρόφιμα και το νερό στο πλοίο και αναγκαστούν και οι υπόλοιποι να βγουν έξω είναι και η κρίσιμη περίοδος, η οποία θα κρίνει το μέλλον του καθ΄ ενός.
Όποιοι σκέφτονται με το μυαλό της ασφάλειας της πριν μόλις δύο μηνών πραγματικότητας είναι αυτοί στο ναυαγισμένο σκαρί με τα τρόφιμα και το νερό.
Όποιοι βγουν στην ακτή κινδυνεύουν από τα δηλητηριώδη βέλη των ανθρωποφάγων ιθαγενών. Και εάν όχι από τα βέλη ίσως βράσουν στο καζάνι τους.
Αλλά είτε το θέλουν είτε όχι ΟΛΟΙ είναι σε ένα νέο νησί χωρίς επιστροφή.
Κι αυτό το σύμπλεγμα νησιών ονομάζεται Νέες Αντίλλες. Όσο συντομότερα αποδεχτείτε την νέα σας πατρίδα και πραγματικότητα τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχετε να κάνετε κούνια στην αιώρα με τις καρύδες να σας πέφτουν που και που στο κεφάλι σας και να σας κάνουν αέρα οι γυμνόστηθες χορεύτριες ή… χορευτές του νησιού.
Και έξω στο νησί είναι όλοι ίδιοι με μόνες τους τις ικανότητες και ΟΧΙ την προηγούμενη θέση τους στο πλοίο.
