Τι είναι αξιοσημείωτο σε αυτή τη πρόσοψη του παλαιού κτιρίου; Πως κανένα χρώμα και υλικό ΔΕΝ είναι το αρχικό! Κι όμως, φαίνεται υπέροχη! Οι σοβάδες έχουν ξεφτίσει, τα ξύλινα κουφώματα το ίδιο ενώ έχουν σκεβρώσει, το μεταλλικό κάγκελο έχει σκουριάσει, η μαρκίζα έχει αποσυντεθεί…
Κι όμως τονίζω δείχνει υπέροχη και με τόση αρμονία. Γιατί;
Όταν οι κακουχίες της ζωής χτυπήσουν έναν άνθρωπο, όταν τα πράγματα γύρω του καταστρέψουν την εικόνα του, όταν ο χρόνος σμιλέψει με τον τρόπο του την ύπαρξή του, τότε τι μένει;
Αυτό με το οποίο είναι φτιαγμένος. Και όχι μόνον. Αλλά κατά ένα πολύ περίεργο και ανεξήγητο τρόπο το κάθε κομμάτι κάτω από την επιφάνεια, βρίσκει τον τρόπο να εναρμονιστεί με το σύνολο!
Και ιδού μία πρόσοψη, την οποίαν κανένας αρχιτέκτονας δεν θα μπορούσε να σχεδιάσει εκ των προτέρων… Είναι το μυστικό της!
