Δεν λέω, πολύ ωραίες οι εθνικές οδοί, αλλά είτε ταξιδεύεις από Πάτρα προς Ιωάννινα είτε από Μόναχο προς Φρανκφούρτη είτε από Παρίσι προς την Λυών είναι ακριβώς το ίδιο! Ένας άνετος, ασφαλής δρόμος. Εάν όμως επιλέξεις τις επαρχιακές οδούς με τις στροφές και το κακό οδόστρωμα συναντάς όλα τα αξιοθέατα. Είναι όπως η ίδια η ζωή.
Εθνική οδός ίσον εύκολη ζωή, γρήγορη επιτυχία αλλά λίγες εμπειρίες. Επαρχιακή οδός ίσον αργοπορίες, ταλαιπωρία αλλά πολλά ωραία μέρη να γνωρίσεις.
Έτσι κι εγώ χθες επιστρέφοντας από την Ήπειρο αποφάσισα να ακολουθήσω τον… δύσκολο δρόμο. Παρεμπιπτόντως πάντα είχα την αίσθηση στη ζωή μου ότι ερχόμουν… τρίτος. Άλλος έφτιαχνε τον δρόμο, άλλος τις διαγραμμίσεις κι εγώ τοποθετούσα τις…. πινακίδες. Αλλά τέλος πάντων και οι πινακίδες κάποια χρησιμότητα έχουν.
Θυμόμουν το Λεσίνι για τα αγροτικά προϊόντα του (τα καρπούζια του;), αλλά είχα και στο μυαλό μου μία σπουδαία Βυζαντινή εκκλησία του 13ου αιώνα. Ένα πραγματικό αρχιτεκτονικό στολίδι. Η πρώτη μου εντύπωση ήταν κάπως περίεργη. Ένας θαυμάσιος αρχιτεκτονικά ναός αλλά σε ένα περιβάλλον…
… χμ, γεμάτο σκουπίδια, απεριποίητος, με εντελώς άναρχη δόμηση και μάλιστα εγγύτατα του ναού και σύγχρονες παρεμβάσεις σκέτη απογοήτευση. Λυπάμαι πάρα πολύ όταν γράφω αρνητικά, αλλά ένοιωσα ολόκληρη την Ελληνική νοοτροπία ενσωματωμένη σε αυτόν τον σπουδαίο κατά τα άλλα ναό. Δεν έφταναν οι αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις του παρελθόντος έχουμε και τοις σύγχρονες. Ειλικρινά δεν τόλμησα να φωτογραφίσω τον ναό συνολικά για να μην εστιάσω σε αυτές τις απίστευτα κακόγουστες και βάναυσες (μάλλον βέβηλες) και άκρως κακόγουστες επεμβάσεις.
Και ήταν σαν να έβλεπα το Ελληνικό δημόσιο να κυνηγά τον ημιυπαίθριο χώρο ενός κακομοίρη στη Δραπετσώνα, αλλά να αδιαφορεί πλήρως για την βεβήλωση ενός αρχιτεκτονικού μνημείου, πολύ υψηλής αξίας. Βεβαίως οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής φαίνεται πόσο εκτιμούν το παρελθόν…
Οι φωτογραφίες προσπάθησα να μην δείχνουν ότι είδα, αλλά να εστιάσουν στην ομορφιά. Ωστόσο το ασβέστωμα της πρόσοψης, το καμπαναριό δίπλα (και που να βλέπατε παρα-δίπλα τι υπάρχει) καθώς και οι μεταλλικές πόρτες και παράθυρα… μία Ελλάδα σε μεταφορά.
Τελικά το Λεσίνι εκφράζει μία ιδέα. Αυτήν, την οποίαν ΔΕΝ θέλουμε. Λυπάμαι και ζητώ συγγνώμη εάν προσβάλλω τους κατοίκους και την διοίκηση. Αλλά πρέπει και να το γράψω…
