Όταν η Διδώ (κατά τον ιστορικό Ιουστίνο πριγκίπισσα Ελίσσα) εγκατέλειψε την Τύρο μαζί με πολλούς άλλους ευγενείς για να ξεφύγει από τον αδελφό της βασιλιά Πυγμαλίωνα, ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε δολοφονήσει τον άνδρα της προκειμένου να καταχραστεί την περιουσία του, κατέφυγε αρχικά στην Κύπρο. Εκεί αφού απήγαγε 80 νεαρές κοπέλες για να διασφαλίσουν την συνέχιση της πόλης, την οποία σκόπευαν να ιδρύσουν, κατέληξαν τελικά στις ακτές της Τύνιδας. Η ιστορία έχει πολλές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες,
Οι ντόπιοι μάλλον τους καλοδέχτηκαν. Η Διδώ διαπραγματεύτηκε μαζί τους την αγορά γης και συμφωνήθηκε και από τα δύο μέρη να αποκτήσει τόση γη, όση μπορεί να καλύψει το δέρμα ενός βοδιού. Ο εκεί βασιλιάς Ισάρβας θεώρησε πως εξαπάτησε την Διδώ.
Η Διδώ όμως ήταν πολύ ευφυής. Έκοψε σε πολύ λεπτές λωρίδες σαν κλωστές το δέρμα του βοδιού και με αυτές διέγραψε μία πολύ μεγάλη περίμετρο στην καλύτερη τοποθεσία της περιοχής!
Οι κάτοικοι εντυπωσιασμένοι από την διαφορετική ερμηνεία του όρου της συμφωνίας ζήτησαν να ενταχθούν και αυτοί στην νέα πολιτεία. Και με αυτόν τον τρόπο ιδρύθηκε η σπουδαία Καρχηδόνα!
Σε μία λιγότερο εντυπωσιακή, αλλά άκρως ενδιαφέρουσα πτυχή της συνθήκης των Βερσαλλιών οφείλεται και η ανάπτυξη ενός ιδιαίτερου όπλου. Η Συνθήκη των Βερσαλλιών, η οποία συνήφθη μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου προέβλεπε τον αφοπλισμό της Γερμανίας. Της επιτρέπονταν βέβαια κάποια οπλικά συστήματα, αλλά της απαγορεύτηκε μεταξύ άλλων και το βαρύ πυροβολικό. Ο όρος όμως δεν περιελάμβανε τους… πυραύλους, οι οποίοι θα μπορούσαν κάλλιστα να το αντικαταστήσουν.
Τούτο βέβαια διότι οι πύραυλοι δεν υπήρχαν ή μάλλον δεν θεωρούνταν πιθανό όπλο το 1919, έτος υπογραφής της Συνθήκης! Αλλά οι ευφυείς και διορατικοί Γερμανοί επιστήμονες διείδαν σε αυτούς, αυτήν την δυνατότητα. Και από έναν ελλιπή όρο σε μία τόσο σπουδαία συνθήκη αναπτύχθηκαν οι πύραυλοι. Χρησιμοποιήθηκαν από την ναζιστική Γερμανία και δημιούργησαν την βάση για την λεγόμενη διαστημική εποχή.
Αυτά είναι μόνο δύο από τα πάμπολλα παραδείγματα του πώς μπορούν να ερμηνευθούν οι όροι μίας συμφωνίας ή συνθήκης ή πως εξ’ αιτίας των όρων αυτών να δημιουργηθεί μία νέα προοπτική. Άλλες φορές αυτό προκύπτει από ευφυΐα, άλλες από τύχη και άλλες όμως από δόλο. Και προτού κάποιος σκεφτεί να υπογράψει μία συμφωνία θα πρέπει να ζυγίσει πολύ προσεκτικά τις πιθανές (και μη ορατές) επιπτώσεις της.
Και κάτι ακόμα.
Μία συνθήκη δεν αρκεί απλώς να υπογραφεί. Πρέπει κυρίως να εφαρμοσθεί και να τηρηθεί. Ενδεχομένως τα δύο τελευταία σημεία να είναι σημαντικότερα και από την ίδια τη συνθήκη.
Ομολογώ ωστόσο πως δεν μπορώ να σκεφτώ κανένα άλλο ιστορικό παράδειγμα ενσφράγισης μίας διεθνούς συμφωνίας αντίστοιχο με αυτό των πρέσβεων αδελφών Φλαίνων, επίσης Καρχηδονίων, οι οποίοι αφού επέτυχαν συνεννόηση ειρήνευσης επί εδαφικού θέματος με τους Κυρηναίους (τους Έλληνες κατοίκους της Κυρήνης), δέχτηκαν εκουσίως (με τη θέλησή τους) να… ταφούν ζωντανοί στο ορισθέν σημείο, ώστε ποτέ να μην αμφισβητηθεί η θέση του ορίου στο μέλλον!
Μία εκπληκτικά μοναδική προσφορά στην πατρίδα τους!
Οι διεθνείς διαπραγματεύσεις και οι συνεπαγόμενες συνθήκες αποτελούν ζήτημα πολύ (μα πολύ) μεγαλύτερο από το δέρμα ενός βοδιού.
