Σε κάθε περίπτωση πιστεύω ακράδαντα πως η αρχιτεκτονική στον Ελληνικό χώρο οφείλει να ακολουθεί την απλότητα, τις ευθείες και καθαρές γραμμές.
Το ερώτημα ευθέως:
Δηλαδή απορρίπτεις τις αρχιτεκτονικές σχεδιάσεις, όπως αυτές αναγείρονται στα Νότια Προάστεια των Αθηνών;
Η απάντηση μου εξ΄ ίσου ευθέως:
ΝΑΙ!
Τις απορρίπτω, όπως απορρίπτω και τον όρο “Αθηναϊκή Ριβιέρα”.
Τούτο χωρίς να κρίνω το αισθητικό αποτέλεσμα αλλά διότι δεν έχουν δικαίωμα να ανήκουν στην Αττική Γη. Όπως και η Αττική ακτογραμμή δεν έχει καμία ανάγκη να δανείζεται ονομασίες από τόπους και περιοχές, οι οποίες αναπτύχθηκαν αιώνες μετά.
Το ωραίο είναι πως ευτελή δομικά υλικά προβάλλονται ως… πολυτέλεια! Και προφανώς χρεώνονται αναλόγως!
Στις φωτογραφίες δύο κτίσματα από την περιοχή του Λουτρακίου. Το ένα μία πολυτελής παραθαλάσσια κατοικία μάλλον της δεκαετίας του 60 έως 70 ενώ η άλλη μία κατοικία στις παρυφές του Γερανείου Όρους. Η δεύτερη σαφώς παλιότερης χρονολογίας κατασκευής και προφανώς υποδεέστερης αξίας λόγω τοποθεσίας.
Αλλά… αλλά ΚΑΙ οι δύο έχουν αρχοντιά και ας ανήκουν σε διαφορετική κοινωνική –ας υποθέσουμε- τάξη.
Διότι το μοναδικό (και άριστα κρυμμένο) μυστικό της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής έγκειται στην επίτευξη ΑΡΧΟΝΤΙΑΣ με τις ίδιες ευθείες γραμμές, με την ίδια απλότητα και την ίδια θεωρία ανεξαρτήτως πλούτου ή κοινωνικής θέσης του ιδιοκτήτη. Και χωρίς να κραυγάζει, σε αντίθεση με την ακατάσχετη επίδειξη ακατανόητων και χαοτικών σχημάτων και άφρονος πλούτου.
