Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Τι Διδάσκει το Μανιτάρι;

Όσοι έχουν εκπαιδευτεί σε συνθήκες ακραίας επιβίωσης γνωρίζουν τον λεγόμενο έλεγχο εδωδίμου (edibility test). Τι είναι αυτός; Είναι ένας τρόπος διαπίστωσης εάν ένα φυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τροφή χωρίς κανέναν κίνδυνο ή κάποια άλλη συνέπεια στον οργανισμό μας. Ο έλεγχος εδωδίμου δεν είναι απλός, αλλά εμπεριέχει μία λογική βήματος στην διεξαγωγή του. Δεν θα τον περιγράψω εδώ, απλώς σας επισημαίνω πως δεν αρχίζουμε με μικρά κομματάκια να δοκιμάζουμε εάν ένα φυτό είναι ακίνδυνο προς βρώση ή όχι. Υπάρχει μία διαδικασία, λόγου χάριν αρχικά το τρίβουμε στο χέρι μας να δούμε εάν προκληθεί κάποιος ερεθισμός και γενικώς υπάρχει ένα “πρωτόκολλο” ενεργειών προτού αυτό διαπιστωθεί.

Τρία είναι τα σημεία κλειδιά:

1. Χρειάζεται χρόνος, διότι πολλά δηλητήρια απαιτούν κάποιον χρόνο μέχρι να εκδηλωθεί η επίδρασή τους στον άνθρωπο, συνεπώς αναφερόμαστε σε μάλλον ακραίες καταστάσεις επιβίωσης,

2. Δεν έχουν όλα τα δηλητήρια την ίδια επίπτωση σε όλους τους οργανισμούς και

3. Ο έλεγχος πρέπει να γίνεται σε φυτά, τα οποία υπάρχουν εν αφθονία γύρω μας και όχι σε εκείνα, τα οποία είναι σε πολύ μικρή ποσότητα. Είναι ανόητο να διαπιστώσετα μετά από δύο εικοσιτετράωρα πως ένα φυτό είναι ασφαλές και κατόπιν να μην μπορείτε να το βρείτε!

Αλλά πού κολλάει στα προηγούμενα το… μανιτάρι;

Ε, στο μανιτάρι (και γενικώς στους μύκητες) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ έλεγχος εδωδίμου! Τελεία και παύλα!

Εάν δεν είστε 101% βέβαιοι πως αναγνωρίζετε το ασφαλές μανιτάρι ΔΕΝ το αγγίζετε! Και η ελάχιστη δοκιμή μπορεί να σας στείλει και να δείτε τα μανιτάρια ανάποδα. Κανόνας απαράβατος αυτός!

Τώρα βέβαια πως μου ήρθε ε να γράψω για τα μανιτάρια. Η αλήθεια είναι πως αισθητικά μου αρέσουν πάρα πολύ. Μερικά είναι και…. άτακτα, διότι μέσα σε μία νύχτα μπορούν να εμφανισθούν από το πουθενά, γι’ αυτό λέγεται και η γνωστή φράση “φύτρωσε σαν μανιτάρι”!

Με ελκύει πάρα πολύ η ιδέα πως μπορεί να σε στείλει αυτό το περίεργο φυτό (μύκητας είναι) στον άλλο κόσμο. Διότι όταν βλέπω ένα μανιτάρι σκέφτομαι πάντα ένα πράγμα:

Την ΕΠΙΛΟΓΗ μου στην ζωή. Την ώρα εκείνη όταν το βλέπω, σκέφτομαι πάντα να το… δοκιμάσω (δηλαδή τι να δοκιμάσω;) και επιλέγω πάντα να μην το κάνω! Είναι κατά μία έννοια μία απόφαση ζωής, διότι ενώ μπορείς να επιλέξεις τον θάνατο με έναν τόσο όμορφο και αισθητικά κομψό τρόπο ΔΕΝ το κάνεις!

Αυτό είναι το πρώτο, το οποίο με διδάσκει ένα μανιτάρι και γι’ αυτό μου αρέσουν (από μακριά όμως) τόσο πολύ!

Αλλά υπάρχει και μία άλλη λιγότερη μεταφυσική διδαχή, την οποία τα μανιτάρια μας διδάσκουν:

Για μερικά πράγματα στη ζωή ΔΕΝ υπάρχει ούτε εκεί έλεγχος… εδωδίμου!

ΔΕΝ μπορείς να δοκιμάσεις! Δεν επιτρέπεται να το κάνεις, διότι οι συνέπειες θα είναι ή τραγικές ή μη αναστρέψιμες.

Και είναι πάρα πολλά αυτά στα οποία δεν μπορεί να υπάρξει έλεγχος (μεταφορικά) εδωδίμου. Από την προσωπική, μας ζωή έως την πολιτική.

Το πιο… ωραίο, το οποίο θα μπορούσα να σκεφτώ (και το γράφω και με κάποια δόση κυνισμού) είναι η στιγμή κατά την οποίαν ο Αυτοκράτωρ Φραγκίσκος Ιωσήφ της Αυστροουγγαρίας ετέθη προ του διλήμματος να υπογράψει το τελεσίγραφο προς την Σερβία, όταν αυτό του υπεβλήθη.

Αναφώνησε ταραγμένος: “Αυτό δεν μπορεί να το δεχθεί η Ρωσσία! Θα έχουμε έναν μεγάλο πόλεμο!” (Ρωσσία και Σερβία άλληλοεμπλέκονταν).

Η αυτοκρατορική και αφοσιωμένη (μάλλον πλατωνικά) φίλη του, ηθοποιός του θεάτρου Κατερίνα Στραττ του είπε με όλη της την ειλικρίνεια:

“Όταν είναι κανείς 84 ετών δεν υπογράφει κήρυξη πολέμου!”

Την υπέγραψε!

Είχε απόλυτο δίκιο! Ο έλεγχος… εδωδίμου εδώ δεν εφαρμοζόταν και έστειλε την Αυστροουγγαρία του στον… άλλο κόσμο! Δεν χρειάστηκε καν το μανιτάρι!

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)