Με αφορμή το δημοψήφισμα στην Αγγλία:
Όλα (ναι όλα) τα δημοψηφίσματα, τα οποία προκηρύσσονται στον κόσμο σημαίνουν για όσους τα προκηρύσσουν δύο πράγματα:
Α. Είμαι εντελώς ανίκανος και δεν γνωρίζω τι μου γίνεται και ψάχνω θύμα να του φορτώσω την ανικανότητά μου &
Β. Το ερώτημα είναι (πάντα, μα πάντα) εντελώς ανόητο και παραπλανητικό.
Εξηγούμαι:
Είστε μετά από ένα ναυάγιο του πλοίου, στο οποίο επιβαίνατε στη θάλασσα και ο καπετάνιος, ο οποίος το έριξε από απόλυτη ανικανότητα και σας βύθισε σας ερωτά:
Τι υλικό προτιμάτε για το σωσίβιο;
Α. Πλαστικό
Β. Ξύλινο
Κοινώς… Μπούρδες.
Το παραπάνω υποκρύπτει δύο “άλλα” δημοψηφίσματα:
Θέλετε να σωθείτε;
Α. Ναι!
Β. Όχι!
Και το πραγματικό ερώτημα του καπετάνιου:
Που θα φορτώσω το ναυάγιό μου;
Α. Σε εσάς
Β. Σε κάποιους άλλους
Με αυτόν τον τρόπο οι ναυαγοί ασχολούνται με ένα γελοίο ερώτημα, αντί να ασχοληθούν με την ουσία του θέματος.
Πρακτικά κανένα δημοψήφισμα δεν έχει νόημα. Απλά δηλώνει από την πλευρά του διαχειριστή της εξουσίας την ανικανότητά του να αντιμετωπίσει ένα ζήτημα (ή τα έχει κάνει όλα τόσο χάλια) και ψάχνει δίοδο διαφυγής και θύμα να τα φορτώσει.
Τίποτα άλλο. Ο πραγματικός ηγέτης δεν ερωτά ποτέ πως θα νικήσει. Νικά.
Αναλογισθείτε τον Μέγα Αλέξανδρο να διεξάγει δημοψήφισμα μεταξύ των στρατιωτών του πριν από κάθε μάχη:
Θέλετε να γίνει η μάχη;
Α. Ναι!
Β. Όχι!
Που θέλετε να γίνει η μάχη;
Α. Στην πεδιάδα
Β. Στους βάλτους
Το δημοψήφισμα για το ευρώ στην Ελλάδα θα ήταν:
Πως θέλεις να πεινάς;
Α. Με ευρώ;
Β. Με δραχμή;
Και όχι το πιο εύστοχο
Θέλεις να πεινάς;
Α. Ναι
Β. Όχι
Προφανώς όλα τα προηγούμενα ερωτήματα πασπαλίζονται με χρυσόσκονη και γαρνιτούρες, ώστε να ξεγελάσουν πλήρως τα ανώνυμα πλήθη των άβουλων ψηφοφόρων.
Οι “πονηροί” εν τω μεταξύ ανακαλύπτουν επιχειρήματα κατά το δοκούν και δημιουργούν εντάσεις και αντιπαραθέσεις με άνομους σκοπούς. Φυσικά όποιο και να είναι το αποτέλεσμα έχουν έτοιμες τις τακτικές.
Το δημοψήφισμα στην Αγγλία υποκρύπτει σειρά πραγματικών ερωτημάτων (απλώς η Αγγλία είναι… Αγγλία και δεν μπορούν να την στείλουν, όπως κάποιους άλλους):
Θέλουμε να είμαστε αυτοκρατορία;
Α. Ναι
Β. Όχι
το οποίο με τη σειρά του υποκρύπτει το πραγματικό ερώτημα:
Δεν μπορούμε να είμαστε αυτοκρατορία γιατί τα έχω κάνει/ουμε θάλασσα. Που να τα φορτώσω:
Α. Στην Ευρώπη (Γερμανία)
Β. Σε εσάς (τον Αγγλικό λαό)
Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, εκείνος ο οποίος προκηρύσσει το δημοψήφισμα είναι κερδισμένος και θα χρησιμοποιήσει το αποτέλεσμα με τον ανάλογο τρόπο. Ούτε τον ενδιαφέρει καν. Άλλωστε ΔΕΝ θα το προκήρυττε ποτέ.
Σε κάποια άλλα δημοψηφίσματα το πραγματικό ερώτημα είναι απλά μόνο ένα:
Πόσο έξυπνοι είναι οι ψηφοφόροι ή πόσο εύκολα μπορώ να τους κοροϊδεύω;
Α. Πολύ
Β. Πάρα πολύ
Κατά τα άλλα συνεχίστε να αγωνιάτε εάν η Αγγλία θα μείνει η θα φύγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
