Συμπτωματικά χθες αφού παρακολούθησα κάποια θαυμάσια ντοκυμανταίρ με θέματα κυρίως από τον Β΄ ΠΠ, στο γνωστό “κύλισμα” των καναλιών είδα και την νεκρολογία του MEGA. Οι άνθρωποί του είχαν μοντάρει διάφορες σκηνές από την πολύχρονη πορεία του και τις παρουσίαζαν υπενθυμίζοντας… ΤΙ ακριβώς;
Είναι πάντα θλιβερό το τέλος για μία επιχείρηση, διότι μία μονάδα αποτελεί πηγή επιβίωσης για πολλούς συνανθρώπους μας. Αλλά λυπάμαι, ποία ήταν η πολιτιστική προσφορά του MEGA (και μαζί όλων των υπολοίπων) χυδαίων πολλές φορές καναλιών;
ΤΙΠΟΤΑ.
Ένα δώρο της δημοκρατίας της ενημέρωσης το 1989 μετατράπηκε σε όργανο εκχυδαϊσμού και ηλιθιοποίησης (αποβλάκωσης) των πολιτών. Η (κακή) Ελλάδα του σήμερα προέρχεται εν πολλοίς από τις βιντεοταινίες της δεκαετίας του 80, από την ιδιωτική τηλεόραση (κυρίως) και από κουλτούρα περιοδικών τύπου ΚΛΙΚ και ΝΙΤΡΟ.
Κλείνοντας το MEGA, το οποίο θυμάμαι σαν πρωτοπόρο στον εκφοβισμό από την εποχή των μνημονίων και εντεύθεν δεν χάνει κάτι ο πολιτισμός (τώρα ποιος είναι αυτός;) μας. Αλλά δεν αρκεί και ούτε είναι λύση να κλείσουν και τα υπόλοιπα κανάλια.
Η παιδεία ορίζει τη στάθμη και τα επιτεύγματα μίας χώρας και δημιουργεί τα κίνητρα για πρόοδο και ελεύθερη σκέψη. Απόντα άπαντα τα ανωτέρω.
Καληνύχτα στο MEGA και καλημέρα στους δημιουργικούς ανθρώπους για ένα νέο BAUHAUS της τέχνης και του πολιτισμού.
