Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Πένα ή Μηχανικό Μολύβι; (Α΄)

Όσοι είναι φίλοι της γραφής ανεξαρτήτως εάν χρησιμοποιούν ηλ/κούς Υπολογιστές ή όχι νομίζω πως αγαπούν τα είδη γραφής. Το χέρι, η παλάμη και τα δάκτυλα είναι προέκταση της σκέψης, η οποία “ρέει” από τον εγκέφαλο και καταλήγει σε μία μηχανική κίνηση γραμμών, οι οποίες αποτυπώνονται στο χαρτί ως κατανοητά –ή …ακατανόητα- σύμβολα. Δεν γνωρίζω εάν ποτέ το είχατε αντιληφθεί, αλλά το πληκτρολόγιο (του υπολογιστή ή της γραφομηχανής στο παρελθόν) “κβαντοποίησε” κατά κάποιον τρόπο την σκέψη, διότι πλέον δεν υπάρχει η δυνατότητα σχεδιασμού με… συννεφάκια, παραπομπές ή γραμμές και βελάκια… Κτυπάς μόνον πλήκτρα…

Αυτό έχει μεγάλη σημασία και στο σημείο τούτο σας υπενθυμίζω πως η μετατροπή άυλης πληροφορίας, η οποία παράγεται τόσο γρήγορα, όσο η ταχύτητα του φωτός σε υλικό γραφής (γράμματα στον εκτυπωτή) ήταν ένα από τα πολύ δύσκολα μηχανολογικά προβλήματα των περασμένων δεκαετιών. Όσοι προλάβαμε τα πρώτα μεγάλα υπολογιστικά συστήματα με τις κάρτες εντολών και τους τεράστιους μηχανικούς εκτυπωτές θυμόμαστε αυτά τα πρωτόγονα (!) μέσα…

Προσωπικά τις σκέψεις μου τις αποτυπώνω πάντα στο χαρτί και πάντα με …ώπ εδώ! Με τι;

Χρησιμοποιώ κυρίως δύο είδη γραφής μόνο:

Πένες και μηχανικά μολύβια…
(και όλα τα υπόλοιπα, αλλά όχι για την αποτύπωση των σκέψεών μου)…

Το πόσο σημαντική είναι η επιλογή αυτή θα το κατανοήσετε ευελπιστώ παρακάτω…

Τούτο διότι αυτά τα δύο εργαλεία τα χωρίζει μία άβυσσος…

Η πένα γράφει με την ίδια την γραφίδα της, ενώ το μηχανικό μολύβι γράφει με την μύτη του μολυβιού, το οποίο έχουμε τοποθετήσει στο σώμα του. Συνεπώς ενώ στην πρώτη περίπτωση η ίδια η πένα είναι υπεύθυνη για το αποτέλεσμα λόγω της ποιότητας της γραφίδας της, στην περίπτωση του μηχανικού μολυβιού η ποιότητα εξαρτάται αποκλειστικά από την ποιότητα της μύτης, την οποία τοποθετήσαμε. Ως εκ τούτου, με μία πένα με κακής ποιότητας γραφίδα όσο ακριβή και εάν είναι ποτέ δεν μπορούμε να γράψουμε καλύτερα από αυτό το οποίο διαθέτουμε, ακόμα και με διαφορετικά είδη μελανιών και σε πολλών ειδών ποιότητες χαρτιού. Ενώ ακόμα και με ένα εντελώς φθηνό μηχανικό μολύβι μπορούμε να έχουμε κορυφαίο αποτέλεσμα, εάν τοποθετήσουμε μία σπουδαία μύτη…

Χμ… Ενδιαφέρον δεν είναι;

Εάν προχωρήσω ένα βήμα ακόμα θα σας επισημάνω πως μία πένα μπορεί να είναι πάρα πολύ ακριβή αλλά η τεχνολογία της γραφίδας της να μην είναι καθόλου ικανοποιητική. Διότι σε αυτήν την περίπτωση ο κατασκευαστής δεν έδωσε σημασία στην ποιότητα της γραφής –δεν αναφέρομαι στο περιεχόμενο των …νοημάτων- αλλά εστίασε στη πολυτέλεια και την εμφάνιση της πένας, θεωρώντας την κόσμημα και σύμβολο πλούτου. Αντιθέτως τα καλύτερα μηχανικά μολύβια είναι πολύ φθηνά συγκριτικά. Τούτο, διότι ο κατασκευαστής δεν θέλησε να εστιάσει στην εμφάνιση, όσο στη αξιοπιστία και ευκολία “κρατήματος” στο χέρι, διότι ούτως ή άλλως η ποιότητα γραφής εξαρτάται αποκλειστικά από την χρησιμοποιούμενη μύτη. Επειδή όμως οι μύτες είναι πολύ ντελικάτες και λεπτές και η κατασκευή τους αποτελεί προϊόν επίσης πολύ υψηλής τεχνολογίας οι κατασκευαστές μηχανικών μολυβιών προσπαθούν να επιτύχουν πολύ υψηλά επίπεδα “φορέα” της μύτης (εννοώ του σώματος του μηχανικού μολυβιού) και της ακίδας ανάρτησής της.

Εάν όλα αυτά σας φαίνονται περίεργα αναλογιστείτε λίγο την σχέση μεταξύ των αγχέμαχων και των εκηβόλων όπλων δηλαδή αντιστοίχως των εκ του σύνεγγυς –ξίφη- και των πυροβόλων. Η λεπίδα του ξίφους παίζει τεράστιο ρόλο (βλ. γραφίδα της πένα) ενώ στο πυροβόλο η σφαίρα είναι αυτή, η οποία σκοτώνει… Το πόσο ευθύβολα και γρήγορα εξαρτάται από τον φορέα…

Μία σημαντική λεπτομέρεια, η οποία ισχύει ακόμα για τα όπλα σε έναν βαθμό.

Το μελάνι, άπαξ και γίνει λάθος δεν σβήνεται. Μπορεί να μουντζουρωθεί και να δημιουργηθεί μία ενδιαφέρουσα παραλλαγή, αλλά το ίχνος του μένει. Αυτό με το μολύβι δεν ισχύει εφ’  όσον η μύτη είναι καλή και η γόμα εξίσου… Στα όπλα καταλαβαίνετε πως δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής και η “διόρθωση” είναι από πολύ δύσκολη έως αδύνατη.

Στο σημείο αυτό να σημειώσω πως οι κορυφαίες γραφίδες λειτουργούν μόνο με χρυσό 18Κ και επικάλυψη ιριδίου στην ακίδα, ενώ οι καλύτερες μύτες είναι από …μολύβι, ειδικά επεξεργασμένο ωστόσο…

Αντιπροσωπεύουν τα δύο είδη βασικών επιλογών “φορέων” σε όλους τους τομείς της ζωής μας… Στην πολιτική, στις Κυβερνήσεις, στα Μέσα Ενημέρωσης, στις Ιστοσελίδες, στους Ανθρώπους…

Με την ακριβότερη πένα μπορούν να γραφούν οι μεγαλύτερες ανοησίες, το ίδιο και με το μολύβι, αλλά αυτό δεν αποτελεί ζήτημα του είδους γραφής, παρά μόνο του μυαλού του γράφοντος. Ωστόσο προσέξτε την λεπτομέρεια:

Άλλο το χαρτί της πένας κι άλλο του μολυβιού!

Η γραφίδα της πένας είναι δυνατόν να τραυματίσει (σκίσει) το χαρτί ενώ το μελάνι να το διαποτίσει και να μην είναι ορατά τα σύμβολα λόγω διάχυσης του μελανιού, κάτι το οποίο είναι ορατό στην πίσω πλευρά του χαρτιού…

Από την άλλη πλευρά το μηχανικό μολύβι μπορεί να γράψει σε λεπτά χαρτιά εξαιρετικά καλά, αλλά υστερεί πλήρως στα glossy, όπου η πένα αποδίδει περίφημα…

Τι σημαίνουν όμως όλα τα προηγούμενα και τελικά ποιος είναι ο στόχος μου συγκρίνοντας τα δύο αυτά είδη γραφής; Σίγουρα πάντως δεν τα γράφω για να περιγράψω τα χαρακτηριστικά των ειδών αυτών αλλά ούτε και να προβώ σε μεταφορές σχετικά με την πραγματικότητα, παρ’ όλο τον μεγάλο πειρασμό… και τους συνειρμούς…

Πένα ή Μηχανικό Μολύβι; (Β΄)

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)