Υπάρχει μία πολύ ενδιαφέρουσα κινηματογραφική ταινία του 1964 με πρωταγωνιστή τον Βίνσεντ Πράις, η οποία χαρακτηρίζεται από πολλούς και ως η καλύτερή του. Παρ΄ ότι η ταινία αυτή καθ΄ εαυτή δεν είναι και η σπουδαιότερη από άλλες απόψεις, η ερμηνεία του πρωταγωνιστή της την καθιστά ιδιαίτερη. Παρεμπιπτόντως ο Πράις ήταν απόφοιτος του περίφημου Πανεπιστημίου Γέιλ με πτυχίο ιστορίας της τέχνης και άριστος γνώστης –και συλλέκτης- έργων τέχνης.
Το εξαιρετικά επίκαιρο σενάριο της ταινίας, το οποίο βασίζεται στο μυθιστόρημα “Είμαι Θρύλος” του Ρίτσαρντ Μάθεσον αναφέρεται σε μία παγκόσμια… πανδημία, της οποίας όμως οι επιπτώσεις διέφεραν από αυτές του Covid-19. Συγκεκριμένα, εάν δεν καιγόταν το σώμα μετά την προσβολή του στον ιό και τον αναπόφευκτο θάνατό του, ο ασθενής μετατρεπόταν σε… ζόμπι! Ζόμπι με αδύναμο μυϊκό σύστημα και όχι τόσο μεγάλη ευφυία, αλλά ως ζόμπι είχε την τάση να θέλει να μετατρέψει και τους ζωντανούς σαν τον εαυτό του!
Ο πρωταγωνιστής, επιστήμων χημικός παρ΄ ότι έχασε τη σύζυγό του και την μικρή και μοναδική του κόρη ήταν απρόσβλητος, διότι είχε αποκτήσει ανοσία από ένα τσίμπημα νυχτερίδας κάποτε στον Παναμά. Έβλεπε τους άλλους γύρω του να πεθαίνουν και αυτός πολιορκείτο από τα ζόμπι, όταν πλέον δεν έχε απομείνει κανένας άλλος ζωντανός στη Γη.
Κάποια στιγμή στον μοναχικό και σιωπηλό του κόσμο εμφανίστηκε μία γυναίκα! Δεν ήταν ζόμπι, διότι τη συνάντησε στο φως της ημέρας. Αλλά είχε προσβληθεί από τον ζομπι-ο-ιό και εάν δεν ελάμβανε μία αγωγή, θα ακολουθούσε την τύχη των υπολοίπων. Η αγωγή ήταν ένα, κάτι σαν… εμβόλιο. Μαθαίνουμε τότε πως υπήρχαν και αρκετοί άλλοι ζωντανοί, οι οποίοι και αυτοί ήσαν άνθρωποι, αλλά προσβεβλημένοι και δεν μπορούσαν να επιβιώσουν, εάν δεν ελάμβαναν την αγωγή. Ο Πράις ωστόσο είχε τη λύση. Κάποια στιγμή μεταγγίζει αίμα του στη γυναίκα, χωρίς αυτή να το αντιληφθεί, η οποία, όμως τελικά ήταν δόλωμα, ώστε να αποκαλυφθεί ο Πράις και να… εξοντωθεί!
Γιατί;
Διότι ΔΕΝ ήταν και αυτός προσβεβλημένος! Οι υπόλοιποι ΔΕΝ ήθελαν έναν υγιή στη “νέα” τους κοινωνία, αλλά έναν, ο οποίος θα ήταν ΚΑΙ αυτός υποδουλωμένος μεν από τον ζομπι-ο-ιό, αλλά δεν θα πέθαινε ακολουθώντας την ίδια τακτική με τους υπολοίπους. Τελικά επιτυγχάνουν το στόχο τους, μόνο πως ένα τους μέλος (η γυναίκα δόλωμα) είναι πλέον αυτή απρόσβλητη από τον ιό, αφού είχε το αίμα του Πράις με τα αντισώματα! Αλλά ΔΕΝ το γνωρίζουν!
Και η ταινία τελειώνει εκεί. Προτού ωστόσο ο Πράις δεχτεί ένα μεταλλικό ακόντιο στην καρδιά του και πεθάνει (βλέπετε τα ζόμπι δεν αντέχουν τη μυρωδιά του σκόρδου, δεν μπορούν να βλέπουν καθρέπτες και θανατώνονται με τον προηγούμενο γραφικό τρόπο) φώναξε:
“Φρικιά, μεταλλαγμένοι!”
και τούτο, αφού η μετάλλαξη ΔΕΝ αφορούσε το σώμα, αλλά το μυαλό!
Τα βλαμμένα ζόμπι, αν και παντελώς ηλίθια, το μόνο, το οποίο επιθυμούσαν ήταν να φέρουν και τους ζωντανούς στον κόσμο τους και ούτε τους περνούσε από το ανύπαρκτο πολτοποιημένο τους μυαλό μήπως και μπορούσαν να γίνουν και πάλι άνθρωποι, αφού είχαν κατακτήσει κατά κάποιον τρόπο μίαν μορφής αθανασία.
Οι υγιείς, προσβεβλημένοι ωστόσο, επίσης ούτε μία στιγμή δεν σκέφτηκαν, πώς ο επονομαζόμενος “θρύλος” (λόγω της ανοσίας του), όντας και επιστήμων θα μπορούσε να τους θεραπεύσει, όπως και έπραξε παρά τη θέληση της γυναίκας. Όχι! Ήθελαν να τον εξοντώσουν, παρά να επανέλθουν στον υγιή τρόπο ζωής. Να γίνει ΚΑΙ αυτός, όπως ήσαν ΚΑΙ αυτοί!
Συμπέρασμα: κανένας ιός δεν είναι πρόβλημα για την ανθρωπότητα· και εάν τη δεδομένη στιγμή είναι, η ανθρωπότητα προώρισται να επιζήσει είτε το αντιλαμβάνονται αυτό οι άνθρωποι είτε όχι. Ο κυρίαρχος ιός είναι αυτός, ο οποίος εγκαθιδρύεται στα μυαλά των ανθρώπων και θέλει να καταστρέψει το καλύτερο ή το ιδιαίτερο.
Η απέχθεια στη διαφορετικότητα και το πλέον του μέσου όρου, είναι ο πραγματικός μολυσματικός ιός.
