Πριν από λίγο καιρό (εν μέσω πανδημίας) συζητούσα με έναν γνωστό μου μεγαλοβιομήχανο. Το μεγαλύτερό του άγχος μου έλεγε είναι να ΜΗΝ παρασυρθεί από την “ελπίδα”, όταν οι πωλήσεις ΔΕΝ πηγαίνουν καλά. Από την εμπειρία του, συνέχισε, είδε αρκετούς να χάνονται όταν εναπόθεσαν την επιχειρηματική τους επιβίωση στην ελπίδα. Νομίζεις πως είναι κάτι παροδικό και επενδύεις περισσότερο και περισσότερο με την… ελπίδα πως θα αναστραφεί το κλίμα και θα ρεφάρεις. Δεν συμβαίνει!
Όταν νοιώσεις την κατηφόρα θα πρέπει να την αξιολογήσεις με τα στοιχεία του παρελθόντος. Υπάρχει μία περιοδικότητα στις καταστάσεις. Μπορεί να είναι κατηφόρα, η οποία θα οδηγήσει σε ανηφόρα ή μπορεί απλά να είναι… σκέτη κατηφόρα! Λίγο-πολύ, όσες και όσοι είναι στην αγορά γνωρίζουν, έστω και διαισθητικά πως κινείται.
Το ίδιο επικίνδυνη είναι και μία απρόσμενα ανοδική πορεία. Αυτή δημιουργεί ψευδαισθήσεις πως μπορεί να συνεχίζεται για… πάντα και μία υπέρμετρη αισιοδοξία.
Η πανδημία προκάλεσε φαινόμενα, τα οποία δεν είχαμε βιώσει προηγουμένως. Δεν επρόκειτο (και πρόκειται) για μία οικονομική κρίση, η οποία θα κάνει κατά κάποιον τρόπο τον κύκλο της και θα σταθεροποιηθεί σε μία νέα ισορροπία. Στην πανδημία “έκλεισαν” κράτη και αγορές, συνήθειες άλλαξαν, νοοτροπίες τροποποιήθηκαν και ακόμα ΔΕΝ έχει τελειώσει· πράγμα, τα οποίο σημαίνει πως δεν έχει ακόμα επέλθει κάποιας μορφής ισορροπία. Κάποιοι τομείς ευνοήθηκαν, κάποιοι άλλοι καταποντίστηκαν.
Εξετάζοντας την “καμπύλη” ιστορικότητας το τελευταίο διάστημα υπάρχει μία “ανωμαλία”. Μη έχοντας δεδομένα δεν μπορείς να προβλέψεις το πώς θα εξελιχθεί. Μάλιστα, τα δεδομένα του παρελθόντος μπορεί να είναι και οι παγίδες του μέλλοντος.
Τι κάνεις τότε;
Η εκτίμησή μου είναι πως αλλάζεις εντελώς τα “εργαλεία” σκέψης και τακτικής. Δεν έχει νόημα να ψάχνεις για πρατήριο καυσίμων για βενζίνη, όταν το όχημά σου είναι ηλεκτρικό. Σημείο φόρτισης χρειάζεσαι. Εκείνο, το οποίο όμως δεν γνωρίζεις είναι ΤΙ είδους όχημα πλέον οδηγείς!
Ενδεχομένως πράττοντας αντίθετα απ΄ ότι προηγουμένως να έχεις περισσότερες πιθανότητες επιχειρηματικής επιβίωσης. Πάντως την “ελπίδα” ξέχνα τη!
