Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Ο Δρόμος της Απώλειας (και της Δικής μας)

Αναφέρομαι στην ταινία Road to Perdition (Ο Δρόμος της Απώλειας κατά την Ελληνική απόδοση του τίτλου), την οποίαν δεν είχα παρακολουθήσει ή τουλάχιστον δεν το θυμάμαι. Η αλήθεια είναι πως με τους ηθοποιούς της (Τομ Χανκς, Πωλ Νιούμαν, Ντάνιελ Κραίγκ, Τζούντ Λο) και σκηνοθέτη τον Σαμ Μέντες είχα προσδοκίες. Επίσης και με υψηλή βαθμολογία και καλές κριτικές.

Μία απογοήτευση από κάθε άποψη. Και αναρωτιέμαι για άλλη μία φορά πώς είναι δυνατόν μία τόσο κακή ταινία να έχει αυτή την αποδοχή. Το Χόλλυγουντ φαίνεται πως είναι το βασίλειο των υπερτιμημένων.

Εντελώς συνοπτικά, ένας άνθρωπος του οποίου δολοφόνησαν τη γυναίκα του και τον μικρό του γιό ΔΕΝ μπορεί να συμπεριφέρεται σα να μη συνέβη τίποτα και να παρουσιάζεται η ταινία σκηνοθετικά ως χαζοχαρούμενη.

Ένας στυγνός αρχι-γκάγκστερ δεν μπορεί να έχει ψυχολογικά προβλήματα και… “ηθικούς” στοχασμούς και συλλογισμούς! Το γελοίο της υπόθεσης.

Ασυνέπεια στο σενάριο και σκοτεινά σημεία.

Μία ταινία του 3 με άριστα το 10 και όχι του 7,7. Τούτο, διότι κατακρεουργεί τις ψυχολογίες. Αντιθέτως η “Ζώνη Ενδιαφέροντος” του 2023 βαθμολογείται με 7,4 ενώ είναι ένα αριστούργημα ψυχολογικής προσέγγισης αναλύοντας ένα πολύ δυσκολότερο θέμα.

Δεν έχω “κάτι” με τη συγκεκριμένη ταινία, απλώς την αναφέρω ως παράδειγμα, διότι έχω παρακολουθήσει ταινίες με πολύ χαμηλότερες βαθμολογίες, οι οποίες είναι αριστουργήματα. Άλλες όμως έχουν πολύ καλό marketing και “πείθουν” δήθεν για την ποιότητά τους το κοινό (κοινώς εισιτήρια και ανάλογα έσοδα).

Παρεμπιπτόντως στη συγκεκριμένη ταινία η ηθοποιία ΔΕΝ είναι καθόλου κακή. Αλλά οι ηθοποιοί σύρονται σε ρόλους εντελώς έξω από την πραγματικότητα και κατά κάποιον τρόπο γελοιοποιούνται (δεν είναι όμως αυτό δικό τους φταίξιμο, παρά του σκηνοθέτη). Ο Τομ Χανκς πάντως ως… στυγνός εκτελεστής είναι το ανέκδοτο της ταινίας και αυτό φαίνεται και τον μειώνει.

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)