Προχθές ήμουν στις περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας και διέσχισα τον ποταμό Αχελώο. Ο Αχελώος ήταν ένας θεοποιημένος ποταμός και μάλιστα ο σημαντικότερος της αρχαιότητας.
Η μυθολογία αναφέρει την πάλη του θεού με τον Ηρακλή και την αποκοπή ενός κέρατος του, διότι ο Αχελώος παρουσιάζεται σαν ένα φιδόμορφο (και όχι μόνον) τέρας με κέρατα. Οι σύγχρονες εξηγήσεις του μύθου θεωρούν την αποκοπή του κέρατος ως την κατάργηση (απόφραξη) της μίας εκβολής του ποταμού. Τούτο ενδεχομένως για να τιθασεύσουν την ορμή του ή να εκμεταλλευτούν τα ύδατά του. Ο μύθος επιβραβεύει την απώλεια διότι ο Αχελώος αντάλλαξε το κομμένο του κέρας με το κέρας της Αμάλθειας, το οποίο συμβολίζει την αφθονία.
Μία μυθική περιγραφή ενδεχομένως ενός τεχνικού έργου και αφορμή για κάποιες σκέψεις σε αμέσως επόμενο άρθρο.
Οταν συναντώ ποτάμια παιδιά, η πρώτη μου σκέψη ή μάλλον έκφραση, η οποία μου έρχεται στο νου είναι “ήρεμη δύναμις”.
Για τον άνθρωπο όμως μου έρχεται η φράση “δύναμις σε ηρεμία.”
Αφού λοιπόν χαρούμε την ομορφιά του Αχελώου και εστιάσουμε στο θέμα των τεχνικών έργων θα συζητήσουμε οσονούπω και την σχέση της αισθητικής με την λειτουργικότητα.
