Τον Απρίλιο του 1939, μόλις πέντε μήνες πριν την έναρξη του Β΄ ΠΠ, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Φράνκλιν Ρούσβελτ, απέστειλε στον Αδόλφο Χίτλερ μία επιστολή ανησυχίας-προειδοποίησης με την οποίαν του ζητούσε να μην προβεί σε επιθετικές κινήσεις σε κάποιες χώρες. Μέχρι τη στιγμή εκείνη η Γερμανία είχε προσαρτήσει την Αυστρία και μέρος της Τσεχοσλοβακίας.
Ο Χίτλερ σε έναν από τους καλύτερα εκφωνημένους λόγους του (ακόμα και οι υπάνθρωποι μπορεί κάποια στιγμή να δείξουν ένα τέτοιο πρόσωπο) τη διάβασε με μεγάλη δόση ειρωνείας και εν μέσω γέλιου και χαχανητών από το κοινό του με χαρακτηριστικό τρόπο- ανέφερε τα ονόματα των τότε χωρών-περιοχών μία προς μία (τις μεταφράζω στα Ελληνικά ακριβώς, όπως λέχθηκαν):
Φινλανδία, Λιθουανία, Λετονία, Νορβηγία, Σουηδία, Δανία, Κάτω Χώρες, Βέλγιο, Μεγάλη Βρετανία, Ιρλανδία, Γαλλία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ελβετία, Λιχτενστάιν, Λουξεμβούργο, Πολωνία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία, Ρωσία, Βουλγαρία, Τουρκία, Ιράν, Αραβία, Συρία, Παλαιστίνη, Αίγυπτο και Ιράν!
Μαντέψτε σε ποιες ΔΕΝ εισέβαλε!
Κάτι ανάλογο είδαμε τις τελευταίες ημέρες με τους ανεπαρκέστατους ηγέτες μεγάλων κρατών. Λαϊκιστές και γελοίοι από κάθε άποψη, την κρίσιμη στιγμή των αποφάσεων έδειξαν ακριβώς αυτό, το οποίο είναι: σκουπίδια. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο.
Όλοι τους εκλέχτηκαν! Αρχίζω να… συμπαθώ αυτή την πρωτεΐνη…