Κάποια στιγμή λίγο πριν τη κάθαρση στην ταινία (The Unforgiven) “οι Ασυγχώρητοι” του 1992, ο Κλιντ Ίστγουντ ετοιμάζεται να πυροβολήσει τον Τζιν Χάκμαν. Τότε διαμείβεται ο παρακάτω διάλογος:
Τζιν Χάκμαν: Δεν… μου αξίζει αυτό… να πεθάνω έτσι. Έφτιαχνα ένα σπίτι.
Κλιντ Ίστγουντ: “Αξίζει” δεν σημαίνει σκ@τά.
Και τον πυροβολεί!
Πόσες φορές στη ζωή μας σκεφτόμαστε πως δεν μας αξίζει κάτι, το οποίο μας συμβαίνει; Μάλλον πολλές φορές. Ισχύει όμως;
Σημ.: Παρεμπιπτόντως αυτή την ταινία όταν την είδα πρώτη φορά τη θεώρησα εξαιρετική. Σε δεύτερη ωστόσο θέαση είδα πως δεν αποφεύγει κάποια κλισέ και δεν με άγγιξε όπως την πρώτη φορά. Ίσως επειδή γνώριζα και την υπόθεση. Πάντως είναι από τα καλύτερα γουέστερν, διότι δεν εστιάζει στο πιστολίδι αλλά στην ψυχολογία των χαρακτήρων.
