Ένα από τα πλέον βαρετά και ανυπόφορα πράγματα στη ζωή μου είναι τα ψώνια (εννοώ τη διαδικασία αγορών, αλλά και τα άλλα ψώνια)! Ένα άγχος με κατακυριεύει όταν θα πρέπει να αγοράσω ρούχα ή παπούτσια. Συνέπεια της παραπάνω νοοτροπίας είναι να μην έχω ρούχα! ‘Αλλα φθείρονται, άλλα καταστρέφονται κι εγώ συνεχίζω να τα χρησιμοποιώ. Επειδή, φθαρμένο δεν συνεπάγεται και βρώμικο, τα πλένω και πολύ συχνά με αποτέλεσμα να φθείρονται ακόμα περισσότερο.
Δεν φτάνει όμως αυτό. Επειδή νιώθω να με καταπιέζουν, επιθυμώ να είναι και πολύ άνετα. Τα σορτς (κοντά παντελονάκια) και τα πέδιλα είναι εκ των ουκ άνευ ολόκληρο το καλοκαίρι.
Χθες το πρωί είχα ένα ταξίδι, -γενικά αυτόν τον καιρό δεν έχει μείνει ημέρα χωρίς κάποια μικρή ή μεγάλη μετακίνηση-, και σκεφτόμουν τι να φορέσω. Βλέπετε εκτός του πεδίου έπρεπε να επισκεφτώ και υπηρεσίες. Σκέφτηκα για δύο δευτερόλεπτα και αποφάσισα να φορέσω μακρύ τζιν παντελόνι, μία καλύτερη μπλούζα και αθλητικά παπούτσια και όχι πέδιλα. Σοβαρή αναβάθμιση!
Θυμήθηκα τότε ένα περιστατικό. Επρόκειτο να παραστώ σε μία επιτροπή για ένα πολύ σοβαρό θέμα. Ήταν κατακαλόκαιρο, 40 βαθμοί Κελσίου, ούτε που μου πέρασε από το μυαλό πως υπάρχει και η έννοια του μακριού παντελονιού, του πουκάμισου και των κλειστών παπουτσιών. Φόρεσα τα γνωστά ελάχιστα και χωρίς να το σκεφτώ τριαλλαλά τριαλλαλό πήγα με τους φακέλους μου στη συνάντηση.
Επειδή απαιτείτο και νομική υποστήριξη είχα καλέσει και έναν πολύ φίλο μου δικηγόρο, ο νομικός μου σύμβουλος προς το επισημότερον. Εμφανίζεται λοιπόν ο Χ ντυμένος με γραβάτα και κοστούμι και μόλις με βλέπει παθαίνει σοκ, κάνει μεταβολή επιτοπίως και εξαφανίζεται. Τρέχοντας, -είδατε το πλεονέκτημα της ελαφράς πανοπλίας-, τον σταματώ και τότε μου διηγήθηκε την δική του ιστορία;
Όταν ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής στο εξωτερικό (σημ. δεν σας δίνω περισσότερες λεπτομέρειες) επρόκειτο με τον καθηγητή του να επισκεφθούν έναν υφυπουργό για κάποιο ζήτημα του διδακτορικού του. Φόρεσε και αυτός μία έντονα έγχρωμη μπλούζα με κάποιο μονόγραμμα και ένα κοινό ντύσιμο.
Μόλις συναντά τον καθηγητή του στο υπουργείο, αυτός του λέει (δεν θυμάμαι επακριβώς αλλά στο περίπου):
“Ξύπνησες το πρωί και σκέφτηκες: τι έχω να κάνω σήμερα; Να συναντήσω τον υπουργό. Ε, ας φορέσω κάτι απλό.”
Κάπως ανάλογα σκέφτηκε και για εμένα. Τελικά στη συνάντηση δεν παρέστη αν και με συμβούλευσε σχετικά.
Οπότε κάθε πρωί όταν ξυπνώ πλέον σκέφτομαι:
“Ποιόν έχω να δω σήμερα; Α, τον υπουργό. Ε, ας φορέσω κάτι απλό”!
Σημ. Τελικά το τζιν, το οποίο φόρεσα αν και μακρύ ήταν… σκισμένο. Ε, δεν σε αφήνει τελικά… Το παρατήρησα φεύγοντας από τις υπηρεσίες.
