Οι Σουλτάνοι είχαν μία εξαιρετικά προηγμένη οικονομική θεωρία. Όταν έβλεπαν πως δεν μπορούσαν να εισπράξουν περισσότερους φόρους οργάνωναν μία κατακτητική εκστρατεία! Τόσο απλό! Ούτε… ρυθμίσεις, ούτε αναστολές, ούτε άλλες μπούρδες, οι οποίες είναι καθαρή κοροϊδία. Διότι όταν τα έσοδα εκμηδενίζονται καμία ρύθμιση δεν έχει νόημα. Η αναστολή έχει, με την απαραίτητη προϋπόθεση πως… επεκτείνεσαι και αναμένεις έσοδα.
Ο Σουλτάνος, χαριτολογώντας το γράφω, έστελνε τα στρατεύματά του να κατακτήσουν νέα εδάφη και κατόπιν προσκαλούσε τους υπηκόους του να… λεηλατήσουν τον πλούτο τους. Συνεπώς η αναστολή είχε το νόημα του χρόνου, ο οποίος απαιτείτο για την κατάκτηση.
Και οι αποικιοκρατικές δυνάμεις το ίδιο μοτίβο ακολουθούσαν. Γενικώς αυτή η μέθοδος βασίζεται στην “επέκταση”, το αντίθετο της οποίας είναι η συρρίκνωση. Η Ελλάδα ακολουθεί τη μέθοδο της συρρίκνωσης σε όλα, εκτός της επέκτασης στις απαιτήσεις της προς τους πολίτες. Η Ελλάδα όμως στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι έννοια. Είναι κυβέρνηση, είναι οικονομική πολιτική, είναι νοοτροπία των πολιτών της, είναι όλα αυτά μαζί.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι ένας λόγος για επέκταση. Φυσικά δεν εννοώ να εισβάλλουμε σε μία ξένη χώρα, (θα είχε βέβαια ενδιαφέρον και αυτό ως υπόθεση εργασίας) αλλά να δημιουργήσουμε κάποιον λόγο. Εντελώς υποκειμενικά και ως εκ τούτου μπορεί να σφάλλω, σε δύο περιόδους θυμάμαι μια ώθηση, η οποία ωστόσο δεν έφερε ΚΑΙ στις δύο περιπτώσεις καλά αποτελέσματα, είχε όμως μία δυναμική. Η πρώτη ήταν το 1981, όταν υπήρξε η περιβόητη “Αλλαγή” και η δεύτερη το 2004 με τους Ολυμπιακούς αγώνες, το πανευρωπαϊκό Κύπελλο και τη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου. Τα γεγονότα μπορεί να έχουν ρίζες στο παρελθόν, αλλά όταν εμφανίζονται –είναι ορατά πλέον στην κοινωνία- δημιουργούν μία ισχυρή τάση. Βέβαια, όπως προανέφερα και στις δύο περιπτώσεις δεν συνεχίστηκε το “θαύμα” και τελικά κατέληξε σε αμαρτία (και σκληρή τιμωρία)!
Μετά την εποχή των μνημονίων την ολική απογοήτευση, τη διάψευση φρούδων ελπίδων και την επικράτηση της μιζέριας, η οποία τείνει να γίνει καθεστώς, κινούμαστε σε… κινούμενη άμμο· χαρακτηριστικό της οποία είναι να βυθίζεσαι! Αυτή τη στιγμή όχι δεν μπορείς να βγάλεις εύκολα χρήματα στην Ελλάδα. Και από όσα μπορεί να κερδίζεις πολύ λίγα απομένουν. Και κυρίως δεν υπάρχει και κάποιος λόγος να προσπαθείς και για περισσότερα. Ή έστω να προσπαθείς!
Όπως και να έχει το ζήτημα, εκείνο, το οποίο απαιτείται σε κάθε περίπτωση στην Ελλάδα σήμερα είναι ένας ουσιώδης λόγος επέκτασης. Ένα κατακλυσμιαίο γεγονός, το οποίο θα απελευθερώσει την καταπιεσμένη δυναμική. Αυτή η κανιβαλική εσωστρέφεια, όπου ο ένας προσπαθεί να αποκομίσει όφελος από τα ελάχιστα του άλλου δεν οδηγεί παρά στο μαρασμό και το τίποτα. Προέκυψε και ο Covid-19 με τους περιορισμούς και το ήδη στραβό κλίμα σχεδόν… ξεράθηκε!
Η Ελλάδα σήμερα δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί και καμία οικονομική πολιτική δεν έχει νόημα. Ούτε μπορεί να λειτουργήσει το μοντέλο των επενδύσεων χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών της, διότι οδηγούμαστε σε μία οικονομία τρίτου κόσμου. Χρειάζεται έναν στόχο (λόγο) ή ένα ισχυρό σοκ. Για να μη συμβεί το δεύτερο, το οποίο μπορεί να είναι ισχυρότερο απ΄ όσο θα θέλαμε, πρέπει κατεπειγόντως να εφευρεθεί ένας λόγος!
