Έχουν καταναλωθεί άπειρα ηλεκτρόνια για το θέμα. Μερικά κατανάλωσα κι εγώ. Εάν είμαστε σε παλαιότερη εποχή θα είχε χυθεί πολύ μελάνι. Κοντεύει πλέον να γίνει βαρετό. Πάνε έπεσαν οι υπογραφές, δεσμεύτηκαν τα κράτη και τώρα επιστροφή στην κανονικότητα. Λέμε τώρα.
Άλλο ένα άρθρο από τον Τεύκρο για το θέμα; Δεν βαρεθήκαμε;
Όχι! Δηλαδή βαρεθήκαμε, αλλά θέλουμε και να γνωρίζουμε περίπου τι θα γίνει.
Ξεχάστε τα αυτά και μεταφερθείτε σε κάποια υπουργεία εξωτερικών άλλων χωρών. Δεν έχει σημασία ποιών. Τώρα είστε εσείς ένας πονηρός διπλωμάτης και σκέφτεστε πως θα αξιοποιήσετε τα νέα δεδομένα. Δεν θα γράψω για τα Σκόπια αυτή τη φορά αλλά μόνο για την Ελλάδα.
Το πρώτο είναι πως έχετε μία χώρα με άκρως διχασμένους πολίτες. Οι μισοί κατηγορούν τους άλλους μισούς για προδότες και τα σχετικά. Πολύ καλό αυτό. Διαίρει και βασίλευε. Το γνωρίζετε.
Το δεύτερο είναι πως η άμεσα ενδιαφερόμενη περιοχή, η Νότιος Μακεδονία ΔΕΝ… κάηκε. Άρα υποθέτετε πως η συμφωνία αυτή είτε ήταν επιθυμητή για ένα μεγάλο τμήμα, το οποίο απέφυγε για ευνόητους λόγους να εκδηλωθεί είτε του ήταν απλά αδιάφορη. Έχει υποστεί εξ’ άλλου τόσα, οπότε το όνομα των Σκοπίων είναι το τελευταίο, το οποίο θα το ενδιέφερε. Είστε έμπειρος διπλωμάτης και πρέπει να το αξιολογήσετε αυτό. Διότι εάν ισχύει η δεύτερη εκδοχή έχετε έναν κουρασμένο λαό, ο οποίος δεν θα αγωνιστεί εάν θελήσετε να του πάρετε και κάτι ακόμα.
Το τρίτο είναι πως έχετε έναν πρωθυπουργό, ο οποίος πλέει σε πελάγη ευτυχίας και ήδη ονειρεύεται το Νόμπελ. Βλέπει τον εαυτό του δίπλα στον Βενιζέλο κι ακόμα παρά πέρα. Δικαίωμά του. Άρα πετάει καλώς ή κακώς στα σύννεφα. Πάμε στο τέταρτο.
Ταυτόχρονα όμως γνωρίζει πως για ένα μεγάλο ποσοστό συμπολιτών του και πολιτικών του αντιπάλων θεωρείται ούτε λίγο ούτε πολύ προδότης. Και αυτό πρακτικά σημαίνει πως μόνο η εξουσία μπορεί να τον προστατεύσει. Άλλωστε δεν είναι καθόλου δύσκολο ή απίθανο να βρεθεί σε ένα σκοπευτήριο και όχι για να προσκυνήσει. Η δημοσιοποίηση των διπλωματικών εγγράφων των παλαιοτέρων καθιστά κάθε επιείκεια από τους ενόχους πολιτικούς αντιπάλους του αδύνατη.
Είστε παμπόνηρος διπλωμάτης. Έχετε τρία ακλόνητα δεδομένα και ένα τέταρτο με αμφιβολίες. Τι κάνετε;
Προτού στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών δημιουργείτε ένα νέο πολύ άβολο – ενοχλητικό θέμα. Ο πρωθυπουργός είναι σε έπαρση άρα πιθανόν να έχει μειωμένη αντίληψη της πραγματικότητας ή τουλάχιστον θέλει ανθρώπινα να χαρεί την επιτυχία του (όπως την νομίζει τέλος πάντων). Εσείς γνωρίζετε πως η πλέον κατάλληλη στιγμή ψυχολογικά είναι αυτή και θέλετε να του την “σπάσετε”. Δεν θα τον αφήσετε να χαρεί. Μέχρι να επιστρέψει στην Αθήνα θα του έχετε φορτώσει άλλο ένα διπλωματικό “παλούκι” χτυπώντας τον φιλικά στην πλάτη.
Επί πλέον γνωρίζετε πόσο στριμωγμένος είναι και πως μόνο η θέση του τον προστατεύει και πως θα κάνει τα πάντα και ενδεχομένως θα υποχωρήσει στα πάντα να μην την εγκαταλείψει. Η διπλωματία είναι η επιστήμη της “δοκιμής και του λάθους” και εμπεριέχει και ακραία στοιχεία χαρτοπαιγνίου (μπλόφας)..
Ο λαός είναι ακραία διχασμένος και ίσως και αδιάφορος ή κουρασμένος συνεπώς θα αντιδράσει λιγότερο έντονα δεχόμενος άλλη μία αντίστοιχη κατάσταση.
Αυτή είναι αγαπητοί μου φίλες και φίλοι η καλοστημένη παγίδα για την οποία έχω ήδη γράψει στο παρελθόν. Και ενώ βλέπετε την Βόρεια Μακεδονία (τα Σκόπια) ένα ασήμαντο κρατίδιο, το οποίο νομίζετε πως δεν θα γινόταν δεκτό στο ΝΑΤΟ λόγω του… Ελληνικού βέτο (από τα ωραία ανέκδοτα αυτό) για κάπου αλλού χτυπάει η πραγματική καμπάνα (μπορεί να είναι… αθόρυβη για την ώρα, αλλά χτυπάει για εκεί, όπου πρέπει να ακουστεί).
Και όλη αυτή η δυσαρμονία και το μεταξύ μας μίσος τίποτα καλό δεν πρόκειται να φέρει. Και δυστυχώς δεν είναι η πρώτη και μοναδική φορά αυτή στην Ελληνική ιστορία.
Το ελπιδοφόρο είναι πως ενώ το 1821 ήταν πολύ χειρότερα τα πράγματα η Ελλάδα απέκτησε έστω χιλιο- τραυματισμένη την ανεξαρτησία της. Διότι απέναντι στους έμπειρους και παμπόνηρους ξένους διπλωμάτες υπάρχουν και απρόβλεπτοι εσωτερικοί “γραμματείς”, οι οποίοι είναι ένα χιλιοστό ταχύτεροι. (Το αναφέρω αυτό, διότι η πλέον επικίνδυνη κόμπρα χάνει πάντα από ένα άγαρμπο πουλί το “πουλί- γραμματέας”, το οποίο εγγενώς την κερδίζει κατά ένα ελάχιστο κλάσμα του δευτερολέπτου στην αντίδραση και την… μετατρέπει σε γεύμα).
Αυτές είναι οι πραγματικές Πρέσπες και όχι οι κόκκινες γραβάτες…