Μετά την πτώση της χούντας το 1974, και πριν τις πρώτες ελεύθερες εκλογές, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Μένιος Κουτσόγιωργας ήλθε στο σπίτι μας.
Ήταν φίλοι με τον πατέρα μου. Του ζήτησε λοιπόν να κατέλθει με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως υποψήφιος βουλευτής με τον συνδυασμό Αυτή η επίσκεψη έμεινε ιστορική για πολλούς λόγους και την θυμάμαι (αν και 11 ετών) μέχρι τελευταίας λεπτομερείας Αλλά θα τα γράψω αυτά άλλη φορά.
Ο πατέρας μου δεν δέχθηκε αν και τότε υποστηρικτής του Ανδρέα Παπανδρέου και αριστερός. Εάν είχε δεχθεί τότε, το 1981 με τον εκλογικό θρίαμβο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. οπωσδήποτε θα είχε εκλεγεί βουλευτής. Αλλά είπαμε μερικοί άνθρωποι είναι πολύ ελεύθεροι για να κλείσουν το στόμα τους και να ενταχθούν σε στρατιωτικούς σχηματισμούς.
Όταν λοιπόν ο Κουτσόγιωργας έγινε πανίσχυρος υπουργός, ο πατέρας μου κάποια στιγμή έτυχε να ευρίσκεται στην Αθήνα και σκέφτηκε με το ευθύ του μυαλό να επισκεφθεί τον φίλο του. Γνωρίζετε όλοι σας πως ποτέ δεν είχε ζητήσει τίποτα από κανέναν.
Ο Κουτσόγιωργας όμως ΔΕΝ τον δέχθηκε! Βλέπετε αυτός έγινε μεγάλος και τρανός!
Αυτό ήταν βάναυση προσβολή και αξέχαστη. Και απόδειξη του “εξουσία άνδρα δείκνυσι”.
Πρέπει να σας πω, πως επί δικτατορίας οι χουνταίοι δεν τόλμησαν να τον πειράξουν αν και δεν του έκαναν και καμία χάρη. Διότι σε ανθρώπους με σπουδαία εθνική δράση και μάλιστα στην περιοχή της Κύπρου και της Μέσης Ανατολής μην διανοηθείτε…
Οι χουνταίοι, καθήκια μεν αλλά είχαν την στοιχειώδη εξυπνάδα. Μάλιστα όπου ήθελαν να γίνει κάτι με αδιάβλητο τρόπο (όπως το Ακαδημαϊκό) έβαζαν υπεύθυνο τον πατέρα μου!
Επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. όμως ΔΕΝ συνέβαινε αυτό! Και μην ακούσω λέξη, διότι τα αρχεία μου (εκ του πατρός) είναι πολύ πλούσια και θαυμάσια ασφαλισμένα!
Γιατί τα γράφω όμως όλα αυτά;
Διότι στα θέματα ελευθερίας λόγου και κριτικής της εξουσίας δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου.
Ο πατέρας μου, όπως έχω γράψει αγωνίστηκε με όπλα και άλλα μέσα και διακινδύνευσε και την ζωή του. Εγώ μόνο να γράφω μπορώ με την ασφάλεια της δημοκρατίας μας.
Αλλά την ελευθερία επώνυμης γνώμης και κριτικής άνευ ύβρεων δεν πρόκειται να την διαπραγματευτώ με τίποτα. Και τον Φεβρουάριο του 2015 όταν μου έκλεισαν την σελίδα, πήραν τον πούλο.
Όταν γράφω λοιπόν κάτι δεν εκπροσωπώ κανέναν πέραν του εαυτού μου. Εφόσον μάλιστα πρόκειται για δημόσια επώνυμη αρθρογραφία γνώμης δέχομαι κάθε κριτική.
Αυτά για να γνωρίζετε.
