Ειλικρινά ποτέ μου δεν κατανόησα ποιο το σκεπτικό κατασκευής ενός αστικής αρχιτεκτονικής κτίσματος για χρήση εξοχικής κατοικίας. Η εξοχική κατοικία θεωρώ πως πρέπει να είναι όσο το δυνατόν απλούστερη. Ανεξαρτήτως δομικού υλικού (τούβλο, πέτρα ή οπλισμένο σκυρόδεμα) ένα λιτό σχέδιο είναι αρκετό και υπερκαλύπτει τις λειτουργικές ανάγκες.
Αυτό, το οποίο έχει σημασία είναι το οικόπεδο και εννοώ να έχει ελεύθερο χώρο με κήπο. Ο όροφος δεν αποτελεί μειονέκτημα απλώς αυξάνεται το κόστος κατασκευής και αυτό είναι ένα θέμα.
Η εξοχική κατοικία δεν είναι μόνο για να σε απομακρύνει από τον αστικό χώρο. Δεν αρκεί δηλαδή να έχεις ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα ή στο βουνό. Πρέπει και η δομή του να είναι σύμφωνη με το φυσικό του περιβάλλον. Φεύγεις από το συμπιεσμένο αστικό τοπίο και χρειάζεσαι να αλλάξεις όχι μόνο περιβάλλον αλλά και συνήθειες. Υπάρχουν πόλεις, οι οποίες ενώ έχουν μία θαυμάσια παραλία μετατράπηκαν σε συνοικίες των Αθηνών δίπλα… στη θάλασσα.
Εάν φεύγεις από το διαμέρισμα σου ή την κατοικία σου στην πόλη και το εξοχικό σου παραμένει ουσιαστικά παρόμοιο, τότε… δεν έφυγες.
Και αυτό ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ οικονομικής σου επιφανείας. Ο βαθύς πλούτος είναι και αυτός μία ιδέα και δεν έχει ανάγκη επίδειξης. Και ο βαθύς πλούτος είναι αυτός, ο οποίος ευρίσκεται στο μυαλό σου και όχι στους τραπεζικούς λογαριασμούς σου. Ο… απλός πλούτος, ναι.
Το σπίτι αυτό της φωτογραφίας μου αρέσει πολύ. Είναι σε δρόμο ακριβώς επάνω από την παραλία. Λιτή αρχιτεκτονική, απλά δομικά υλικά και τίποτα περισσότερο από αυτό, το οποίο είναι.
Τι άλλο θέλεις λοιπόν;
