Είχα γράψει μετά το τέλος του τελευταίου αγώνα της Φόρμουλα 1 του 2021 πως δεν υπήρχε καμία περίπτωση η Μερσεντές (και ο Λιούις Χάμιλτον) να δικαιωθούν στην έφεσή τους σχετικά με το αποτέλεσμα και τα γεγονότα της συγκεκριμένης κούρσας. Φαίνεται πως με… διαβάζουν εκεί στη Μερσεντές και αποφάσισαν να ΜΗΝ υποβάλλον καθόλου έφεση και να αποδεχτούν την ήττα τους (με κάποιους όρους σχετικά με τα άτομα, τα οποία δεν επιθυμούν να παραμείνουν στη θέση τους). Αξιολόγησαν ορθώς πώς αφού θα έχαναν ούτως ή άλλως γιατί να προστεθεί και ο τίτλος του “κακού”;
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς, προσφάτως, επίσης δεν είχε καμία ελπίδα να δικαιωθεί. Απλώς οι Αυστραλοί κάπου δεν κινήθηκαν τόσο δυναμικά, όσο έπρεπε ή δεν πίστευαν πως θα αντιδράσει ο Τζόκοβιτς και ένα κακόγουστο σήριαλ παίχτηκε μέχρι την τελική απόφαση της απέλασης. Και προσέξτε, η απόφαση δεν αναφερόταν στην ουσία της υπόθεσης!
Οι Γάλλοι σοφότεροι από τα όσα συνέβησαν ήδη ξέκοψαν στον Τζόκοβιτς όποια ελπίδα να συμμετάσχει στο Ρολάν Γκαρός χωρίς να τηρήσει τα υγειονομικά πρωτόκολλα.
Γιατί όμως ήταν τόσο σίγουρο πως και στις δύο περιπτώσεις οι ετυμηγορίες θα ήσαν εναντίον των συγκεκριμένων;
Είναι απλό. Κανένας νομίζω δεν αμφισβητεί την ικανότητα και των δύο επαγγελματιών στους χώρους τους. Αλλά είναι αντιπαθείς, διότι είναι υπερόπτες… και το δείχνουν! Δεν είναι αθλητές (το σημείωσα προηγουμένως χρησιμοποιώντας τη λέξη επαγγελματίες του αθλήματος). Και ενώ –κατά τη γνώμη μου- θα είχαν σημαντικότατες πιθανότητες να κερδίσουν τις εφέσεις έστω και με ιδιαίτερη εύνοια, (εάν ήσαν ταπεινόφρονες) η υπεροψία τους αποτέλεσε το ισχυρότερο εμπόδιο.
Σύμφωνοι! Υπάρχει και ο φθόνος, υπάρχει και ο αθέμιτος ανταγωνισμός, αλλά όταν υπεισέρχεται η υπεροψία δίκαιο-άδικο δεν υπάρχει· έχεις χάσει.
Δεν το έμαθαν κι αυτό κοστίζει, ενώ άλλοι εξ΄ ίσου ικανοί –ασχέτως χαρακτήρα, διότι δεν το γνωρίζουμε- τουλάχιστον δεν μιλούσαν.
Και μην ξεχνάτε:
Εάν οι δόλιοι γνώριζαν τα πλεονεκτήματα της εντιμότητας (και ταπεινότητας) θα ήσαν έντιμοι (και ταπεινοί) από… δολιότητα!
