(Δύο Έργα)
Έργο 1: Το Ειδύλλιο του Καστελλορίζου
Απαντώ στο ερώτημα περί κυρώσεων: Όχι! Απλώς στη δεδομένη φρασεολογία της άλλης πλευράς κάποια θεωρητική απάντηση πρέπει να δοθεί, προκειμένου να φαίνεται πως “κάτι” γίνεται. Η Ελληνική πλευρά έχει κάθε συμφέρον στο να βοηθήσει να διατηρηθεί το υπάρχον καθεστώς στη γείτονα. Εκτιμώ πως και η Ελληνική διπλωματία την ίδια άποψη έχει.
Μεθαύριο βέβαια με την διήμερη επίσκεψη της ΠτΔ στο Καστελλόριζο δεν είναι απίθανο να έχουμε και κάποιες υπερπτήσεις, ώστε να την… χαιρετήσουν! Θέλω πραγματικά να δω τις κινήσεις της άλλης πλευράς. Με την ΠτΔ παρούσα εκεί και με γνώμονα πως η αντίδραση της Ελληνικής πλευράς θα είναι μόνο κάποιες αναχαιτήσεις, άρα ούτε γάτα ούτε ζημιά αλλά ταυτοχρόνως και μία ένδειξη ισχύος για εσωτερική προβολή (για τη γείτονα εννοώ) το θεωρώ πιθανό. Θα μπορούσα να σχολιάσω πως η ΠτΔ στέλνεται εκεί ως… δόλωμα, αλλά δεν έχω καμία γνώση των δικών μας χειρισμών (εκτιμήσεις μόνον).
Έργο 2: Ένας Ξένος Ήλθε Απόψε απ΄ τα Παλιά
Αυτό, το οποίο θα πρέπει να μας απασχολήσει και να εστιάσουμε είναι η εμμονή-εμπλοκή της Γαλλίας στην διαμάχη. Το γράφω τούτο, διότι διακρίνω μία υπερβάλλουσα ενασχόληση του ιδίου του Προέδρου της με την Ανατολική Μεσόγειο. Λαμβανομένου υπ΄ όψιν και του ιστορικού υποβάθρου των σχέσεων των δύο κρατών από τα παρελθόν (Γαλλίας – Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και νυν Τουρκίας), αλλά και την θέση της Γαλλίας εκεί, έχω την αμυδρά υποψία-αίσθηση πως η Γαλλία έχει αρχίσει να αναπολεί κάπως παλαιότερες εποχές δύναμης και να αμφισβητεί την παραδοσιακή φιλιά Γερμανίας – Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και νυν Τουρκίας. Με την έξοδο της Μεγ. Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την πιθανή επανεκλογή του νυν Προέδρου στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού (κάτι, το οποίο δεν ενθουσιάζει καθόλου τη Γερμανική διπλωματία), κάπου ίσως η Γερμανία αρχίσει να συνειδητοποιεί πως της λείπει αυτό, το οποίο της αφαιρέθηκε μετά τον Β΄ΠΠ: η πολεμική ισχύς.
Εάν μάλιστα παρατηρήσουμε και το γεγονός πως ο COVID-19 την έπληξε πολύ περισσότερο απ΄ όσο θα αναμενόταν, δεδομένης της τεράστιας οικονομικής της ισχύος ενδεχομένως να έχουμε και άλλα φαινόμενα να αναδύονται στο προσκήνιο. Δεν εννοώ πως η Γερμανία σκέφτεται κάποια κίνηση, αλλά το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο υπεξαίρεσε προς όφελός της, παρουσιάζει τριγμούς.
Και έχουμε “ξεχάσει” πώς θα ήταν μία Γερμανία με οικονομική δυσπραγία, κάτι, το οποίο δεν έχει βιώσει η ίδια από το 1945 και εντεύθεν.
