Το αλώνι είναι μία από τις απλούστερες πέτρινες κατασκευές. Τι χρειάζεται; Πέτρες πολύ καλά στερεωμένες στο έδαφος. Τεχνικά όμως αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Έχει έναν τρόπο, ο οποίος βασίζεται σε μερικές πολύ καλά πακτωμένες (οι πυλώνες του αλωνιού) και τις υπόλοιπες δίπλα και γύρω να συμπληρώνουν τη σταθερή δομή του.
Μία πέτρα μόνο αρκεί να μην είναι καλά τοποθετημένη και στις δύσκολες συνθήκες και θα πεταχτεί έξω τραυματίζοντας την κινητήρια δύναμη του αλωνιού, τα πόδια των βοδιών ή των αλόγων… Εάν αρχίσουν να πετάγονται πολλές, τότε δεν έχουμε αλώνι.
Η βασική ωστόσο πέτρα είναι η κεντρική. Αυτή έχει μία οπή και δέχεται το ξύλο μέσα της, επάνω στο οποίο δένεται το σχοινί των ζώων, τα οποία γυρίζουν για το αλώνισμα. Αυτή είναι η πέτρα “ηγέτης”. Εάν αυτή είναι ανίκανη να αντέξει και να στηρίξει το ξύλο το αλώνι δεν λειτουργεί ακόμα και εάν είναι όλες οι άλλες πέτρες πολύ καλά στερεωμένες.
Ένα αλώνι πρέπει να ανεμοδέρνεται. Και όσο ψηλότερα, τόσο καλύτερα, αλλά και τόσο ισχυρότερες οι προκλήσεις. Αλώνια σε προστατευμένο περιβάλλον απλά δεν υπάρχουν. Τα καλύτερα αλώνια ευρίσκονται στις κορυφές με θέα και εκεί –λόγω του ανέμου- διαχωρίζεται η ήρα από το σιτάρι. Η αριστεία είναι εγγενώς δομημένη στο αλώνι.
Στις φωτογραφίες ένα από τα ωραιότερα- κατεστραμμένο πλέον- αλώνια σε ύψωμα ακριβώς απέναντι από την μεγαλόπρεπη κορυφή του Χελμού. Το ότι θυμίζει την παλαιά του αίγλη δεν σημαίνει πως διατηρεί και σήμερα τη λειτουργία του…
Όπου η λέξη “αλώνι” διαβάστε “κοινωνία”. Τα ζώα είναι οι δημιουργικές κινήσεις της κοινωνίας και το σιτάρι ή η ήρα το προϊόν τους.
…από τα ξεχασμένα αλώνια…
