“Κενά” Ασφαλείας και Γάτες των Ιμαλάϊων

Πολύς λόγος έγινε προσφάτως για μία κρυφή συνάντηση μεταξύ ενός πολιτικού και ενός εκδότη. Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με το θέμα από πλευράς γεγονότος ούτε θα αξιολογήσω το σκοπό του πολιτικού και τις αντιδράσεις του εκδότη. Θα ήθελα όμως να εστιάσω στον “μηχανισμό” της συνάντησης.

Διαθέτοντας μία ιστοσελίδα με μεγάλο αριθμό επισκεπτών (πριν 2 χρόνια ήταν μεγαλύτερης κυκλοφορίας από το αντίστοιχο υπό-τμήμα πολύ γνωστού εκδοτικού οργανισμού) και άρα με δυνατότητα επηρεασμού σε μεγάλο βαθμό, αναρωτιέμαι:

Τι θα συνέβαινε εάν ο ιδιοκτήτης ενός συγκεκριμένου λατομείου πέτρας ή μίας εταιρείας οικοδομικών υλικών ή τσιμέντου με καλούσε κρυφά και μου πρότεινε να γράφω, με τρόπο ώστε να επηρεάζω τις αποφάσεις των αναγνωστών μου και εν δυνάμει πελατών υπέρ της εταιρείας του;

Είναι απλό και δεν έχω τον παραμικρό ενδοιασμό:

Όχι!

Τούτο, διότι πλέον η ιστοσελίδα θα ήταν κατευθυνόμενο υποχείριο και άρα τέλος στην δύναμή της αληθείας της (έστω και της δικής μου όπως την αντιλαμβάνομαι). Εάν μάλιστα λόγω της κακής μου οικονομικής κατάστασης η συναλλαγή αυτή απέφερε και κέρδος, ώστε να την διατηρήσω, ακόμα καλύτερα.

Τότε επρόκειτο να επιλέξω μεταξύ της διακοπής μίας έντιμης δραστηριότητας ή της διατήρησης μίας ανέντιμης.

Εδώ ακριβώς ευρίσκεται (ή όχι) το “κενό” ασφαλείας!

Εάν οι πυλώνες των “πιστεύω” είναι ισχυρές χωρίς δεύτερη σκέψη ας κλείσει (όπως συνέβη για δύο μήνες λόγω των capital controls με τεράστιες απώλειες στην κυκλοφορία της).

Άλλωστε ας συνεχίσει με γραφόμενα με ευνοϊκό τρόπο για κάποια εταιρεία ή προϊόν, χωρίς όμως με την ελευθερία – ανεξαρτησία έκφρασης και μάλιστα με σχέση υποτελείας.

Ιδού το “κενό” ασφαλείας το σημείο από το οποίο στοχεύει εκείνη/ος, ο οποίος επιθυμεί να “αλώσει” έναν χώρο (καλώς ή κακώς δεν το εξετάζω). Και προσέξτε αυτό ισχύει όχι μόνο για οργανισμούς και κυβερνήσεις, αλλά και για τις πλέον απλές προσωπικές σχέσεις και συναλλαγές.

Η επιτυχία όλων αυτών των συναλλαγών έγκειται στο ότι ο επιτιθέμενος εστιάζει στο “κενό” ασφαλείας του στόχου, το οποίο μπορεί να είναι η δίψα για κάτι το οποίο επιθυμεί πολύ και είναι πρόθυμος να θυσιάσει μία αδύναμη αρχή του (το “κενό”) προκειμένου να το επιτύχει.

Με μία δόση βέβαια ελαφρότητας είναι η ίδια ακριβώς αρχή στην οποία βασίζεται μία/ένας στο να εισβάλλει στη ζωή ενός ζεύγους, επειδή επιθυμεί το ένα της μέλος (άνδρα ή γυναίκα). Καμία επιτυχία δεν πρόκειται να έχει εάν και ο “στόχος” δεν επιθυμεί -έστω και σε μικρό ποσοστό- να… παραστρατήσει. Αυτό επαναλαμβάνω είναι το “κενό” ασφαλείας. Άλλωστε δεν έχει (ο επιτιθέμενος) την παραμικρή πιθανότητα επιτυχίας.

Αυτή είναι μία σπουδαία αρχή στην οποία βασίζονται όλες (μα όλες) οι απάτες, όπως η γνωστή Νιγηριανή απάτη. Σε όλες τις περιπτώσεις το (μελλοντικό) θύμα πέφτει στην παγίδα, διότι έχει προηγουμένως σκεφθεί πονηρά για το πως θα εξαπατήσει το ίδιο τον… απατεώνα. Η επιτυχία της Νιγηριανής απάτης έγκειται στο ότι το θύμα δεν σκέφτεται το υποσχόμενο ποσοστό 40% του μεταφερόμενου ποσού ως προμήθεια, αλλά πως θα το κρατήσει ολόκληρο. Διότι ένας ηθικός άνθρωπος ποτέ δεν θα δεχόταν να πράξει μία παράνομη μεταφορά κεφαλαίου και εάν το έκανε είναι σαφές πως δεν θα δεχόταν μία άκρως ληστρική “προμήθεια” του 40%, όπως του προτείνεται. Το υποψήφιο θύμα σκέφτεται να κρατήσει το 100% και ιδού το θαυμάσιο “κενό” ασφαλείας.

Μία μικρή λεπτομέρεια ακόμα: Ο επιτιθέμενος πάντοτε είναι σε πλεονεκτική θέση (εφ’ όσον φυσικά λειτουργήσει το “κενό” ασφαλείας), όσον αφορά τον στόχο του. Τούτο, διότι το “κενό” βασίζεται όχι στην δύναμη της επίθεσης, αλλά στην αδυναμία του αμυνομένου. Άρα κοινώς “σε έχει στο χέρι”. (Δεν εξετάζω τονίζω το ηθικό στοιχείο του επιτιθέμενου).

Τώρα δείτε πάλι γύρω σας και αξιολογήστε τα διάφορα είδη από γάτες: Αγκύρας, Περσίας, Σιάμ, κεραμιδόγατους και έχετε ξεκάθαρο το πλέγμα στα μάτια σας.

Νιάου!

Σημ. Στις φωτογραφίες, άκρως διαπλεκόμενος ντε-σε-βω-γατος σε στάσεις υψηλής περίσκεψης στην οροφή ταπεινού αυτοκινήτου αλλά σε επίσης άκρως διαπλεκόμενη Αθηναϊκή οδό (Μητσέων)!