Σήμερα το μεσημέρι συνάντησα συμπτωματικά έναν παλαιό μου συνεργάτη, φίλο, μάστορα, καλουπιτζή. Είναι εδώ και καιρό συνταξιούχος.
Η συνάντηση έγινε σε ένα σούπερ μάρκετ. Συζητήσαμε και βγήκαμε μαζί έξω. Δίπλα ακριβώς κατασκευάζεται ένα πολύ μεγάλο επίσης σούπερ μάρκετ. Και σήμερα έριχναν το μπετόν καθαριότητας, δηλαδή τη στρώση στο χώμα από μία φλούδα μπετόν. Είναι κάτι σαν το χαρτί επάνω στην ζυγαριά για την φέτα, προκειμένου να καλύψει τα χώματα και να δημιουργήσει μία επιφάνεια εργασίας, ώστε να σημαδευτούν τα θεμέλια και να μπορούν να εργάζονται οι άνθρωποι σε μία επίπεδη επιφάνεια.
Μου λέει:
“Πηγαίνω να μυρίσω το μπετόν”! Ακριβώς την ίδια κουβέντα μου είπε χθες ο Αλέκος “Μύριζα το μπετόν”, διότι όντως μυρίζει.
Αυτή τη μυρωδιά με νοσταλγία την θυμόμαστε. Είναι χαρακτηριστική όπως πέφτει από τις αντλίες στα καλούπια.
Έχω κι εγώ τόσον καιρό να μυρίσω μπετόν και να έχω και την ευθύνη του. Διότι πρέπει να γνωρίζετε πως άλλο είναι να βλέπεις και άλλο είναι να… υπογράφεις.
Και η αίσθηση ευθύνης κάνει τη μυρωδιά πιο έντονη!
Οπότε σήμερα αποφάσισα να αναρτήσω μερικές φωτογραφίες πρόσφατων και διαφορετικών έργων μου (από το 2009 έως το 2011), όλες μονοκατοικιών από μπετόν (οπλισμένο σκυρόδεμα) και όλες από 200 τ.μ και άνω. Η μία είναι 1500 τ.μ. Υπάρχει και μία μεγάλη… πισίνα! Ναι χτίζαμε και αυτά!
Έκτοτε οι μονοκατοικίες από μπετόν εξέλιπαν και το ενδιαφέρον στράφηκε προς τις πέτρινες κατοικίες ή συγκροτήματα και εκτός αστικών κέντρων.
Τα διατηρητέα και οι αποκαταστάσεις πέτρινων εμφανίζονται σποραδικά. Κυρίως τα διατηρητέα ποτέ δεν ήταν σε μεγάλο αριθμό, διότι απλούστατα είχαν κατεδαφιστεί.
Και μία σκέψη, η οποία ίσως δεν σας έχει περάσει από το μυαλό.
Ποια η διαφορά μεταξύ μίας κατοικίας 50 τ.μ από μίας 800 τμ. και δεν εννοώ το προφανές, εννοώ την αποκομιζόμενη αίσθηση.
Λοιπόν!
Πιστεύετε πως τα τεράστια κτίρια προσφέρουν μεγαλύτερη ικανοποίηση από τα μικρότερα; Οχι δεν θα το έλεγα αυτό. Τα μικρά πάντα είναι πιο δύσκολα. Οι περιορισμοί είναι περισσότεροι ενώ οι υποδομές και η προσοχή πρέπει να είναι ίδιες.
Τα μεγέθη είναι πιο χορταστικά και όταν παραγγέλνεις τόνους σιδήρου και ποσότητες κυβικών κυριεύεσαι από μία αίσθηση υπεροχής (υπεροψίας ίσως). Ολόκληρη η μονάδα σήμερα εργάζεται για το δικό σου έργο. Αυτό είναι απατηλό.
Και το μικρό έργο είναι πολύ όμορφο. Απλά οι προμηθευτές χαίρονται με τα μεγαλύτερα περισσότερο λόγω των μεγαλύτερων λογαριασμών, σε τιμές μονάδας όμως δεν είναι το ίδιο.
Αλλά είναι πλάνη να πιστεύει κανείς πως τα μεγέθη επηρεάζουν τα συναισθήματα.
Το σπουδαιότερο όλων είναι οι καλότροποι και ευγενικοί ιδιοκτήτες. Τότε τα κυβικά μπετόν είτε είναι 50 είτε 500 ρέουν καλύτερα από τις αντλίες. Και ποτέ δεν δημιουργούνται προβλήματα.
Και η μυρωδιά είναι ακόμα καλύτερη και εντονότερη!
