Γνωρίζετε ποιό είναι το φοβερότερο στη ζούγκλα; Μήπως τα δηλητηριώδη φίδια, τα άπειρα και άκρως επικίνδυνα έντομα; Μήπως τα άγρια θηρία; Ή μήπως ο τραγικά αφόρητος καιρός με την υγρασία στο έπακρον και τις συνεχείς εναλλαγές του;
Τίποτα απ΄ όλα αυτά!
Το φοβερότερο όλων στη ζούγκλα στην οποία μπορείς να επιβιώσεις ανεξαρτήτως των προηγουμένων είναι ένα:
Το ότι ΔΕΝ μπορείς να δεις τον ουρανό και το ότι ΔΕΝ μπορείς να διακρίνεις το τοπίο! Το μόνο, το οποίο μπορείς να δεις είναι την ίδια τη ζούγκλα! Είναι τρομακτικό αυτό. Δεν είσαι τυφλός, αλλά τα φυλλώματα των πανύψηλων δένδρων καλύπτουν τη θέα του γαλάζιου, ενώ οι κορμοί των άπειρων δένδρων δεν κρύβουν κάθε προοπτική του τοπίου. Είσαι χαμένος στη ζούγκλα.
Και το μόνο, το οποίο σου απομένει είναι να προσπαθείς να αντιμετωπίσεις τους συνεχόμενους και απρόβλεπτους κινδύνους. Απλά να επιβιώσεις σε ένα τόσο “θρεπτικό και πλούσιο” περιβάλλον, αλλά χωρίς καμία προοπτική και φιλοδοξία (ουρανός), κανέναν προσανατολισμό (τοπίο), κανέναν ορατό στόχο.
Αυτή είναι η ζωή μας!
Στην έρημο, μακράν χειρότερη και αφιλόξενη, τσουρουφλίζεσαι από το ήλιο, πεθαίνεις από τη δίψα, σκορπιοί, φίδια και αράχνες σε κάθε βήμα σου στην άμμο αλλά…
…αλλά είσαι κάτω από τον ουρανό και τ΄ αστέρια! Μπορεί να γνωρίζεις τη θέση και της ανατολής αλλά και της δύσης, μπορείς να διακρίνεις τον ορίζοντα! Δεν γνωρίζεις προς τα εκεί που αποφασίζεις να κατευθυνθείς τι υπάρχει, αλλά εάν υπάρχει κάποια όαση κάπου θα την διακρίνεις.
Είναι καλύτερα να πεθαίνεις στην έρημο παρά να επιβιώνεις στη ζούγκλα. Διότι η ζούγκλα σου παρέχει μία αφόρητη ζωή ενώ η έρημος έναν έντιμο θάνατο και μία έστω αμυδρή ελπίδα!
Αλλά ΚΑΙ η ζούγκλα σε προκαλεί για κάτι, το οποίο δεν σκέφτηκες, όσο προσπαθείς να επιβιώσεις. Μπορείς να δεις και τον ουρανό αλλά και να διακρίνεις πεντακάθαρα το τοπίο, εάν καταφέρεις να πετάξεις επάνω της! Η ζούγκλα σε προκαλεί να δημιουργήσεις τα φτερά σου!
Η έρημος μπορεί να σου τα κάψει. Εκεί πρέπει να είσαι γρήγορος ενώ στη ζούγκλα πρέπει να ανυψωθείς! Πάψε να αντιπαλεύεις τη ζούγκλα! Ξεπέρασέ την πετώντας!