Προκλητικά αντισυμβατικές σκέψεις…
Συνεχώς ακούγεται και λέγεται η έκφραση:
«Δεν κυκλοφορεί χρήμα» ή «δεν υπάρχει ρευστότητα».
Πρόκειται περί της μεγαλύτερης ανοησίας και της πλέον επικίνδυνης.
Τι είναι χρήμα;
Χρήμα είναι ένα γενικό μέσον ανταλλαγής, το είδος εκείνο με το οποίο όλα τα άλλα αγαθά και υπηρεσίες ανταλλάσσονται και η τελική πληρωμή για όλα αυτά τα αγαθά και τις υπηρεσίες στην αγορά.
Ερώτημα:
Πόσο χρήμα κυκλοφορεί;
Απάντηση:
Όσο ακριβώς χρειάζεται!
(εκτός εάν επεμβαίνει κάποιος και διαστρεβλώνει την κατάσταση).
Από την στιγμή που ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ μία δράση την ΙΔΙΑ στιγμή ακριβώς ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ και το αντίστοιχο ποσόν χρήματος.
Από την στιγμή που ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ μία δράση την ΙΔΙΑ στιγμή ακριβώς ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ και το αντίστοιχο ποσόν χρήματος.
Συνεπώς κάθε μέτρο που έχει στόχο την ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ δράσης ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ χρήμα.
Αντίθετα κάθε μέτρο που έχει στόχο την ΑΚΥΡΩΣΗ δράσης, είτε σαν πρόθεση είτε σαν πραγματικότητα ΑΚΥΡΩΝΕΙ το αντίστοιχο χρήμα.
Συνεπώς κάθε τι που πράττουμε ενέχει και την δημιουργία χρήματος και κανονικά θα έπρεπε την ώρα εκείνη να δημιουργούμε το ΔΙΚΟ ΜΑΣ χρήμα, το οποίο ανάλογα με την ικανότητά μας ή την αξιοπιστία μας θα μπορούσε να κυκλοφορήσει. Ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση η Κεντρική Τράπεζα ΑΡΝΕΙΤΑΙ το δικαίωμά μας αυτό ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ένα συγκεκριμένο είδος “χαρτιού”, το οποίο μπορεί να εκδίδει ή να ΜΗΝ εκδίδει κατά βούληση.
Στην ουσία δηλαδή ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ ΒΑΝΑΥΣΑ στην ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΜΑΣ και στην ικανότητα μας με το να ελέγχει το μοναδικό και ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΟ μέσο συναλλαγής.
Εφόσον το επιβάλλει είναι αναγκασμένη και να το αποδεχθεί επίσης με την μορφή της (ανήθικης) φορολογίας.
Από την άλλη σκανδαλωδώς τυπώνει “χαρτί” το οποίο κατευθύνει σε επιλεγμένους αρχικούς αποδέκτες δημιουργώντας ανάγκες εισάγοντας “χαρτί” από συγκεκριμένα και εντοπισμένα σημεία της οικονομίας κατά την απόλυτη βούλησή της. Επειδή αυτό το “χαρτί” πλέον είναι και το ίδιο αγαθό υπόκειται στον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης. Αντί λοιπόν ο κάθε ένας μας να διαθέτει τις δυνάμεις του προκειμένου να αναπτύξει τις ικανότητές του και αυτό που μπορεί στην πραγματικότητα να πράξει είναι ΔΕΣΜΙΟΣ του “χαρτιού” που με ΝΟΜΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ το κράτος και να αγωνίζεται ΕΝΑΝΤΙΟΝ των άλλων προκειμένου να αποκτήσει ένα ΑΧΡΗΣΤΟ στην ουσία “χαρτί”.
Οι τράπεζες είναι οι επίσημοι διαμεσολαβητές αυτής της συναλλαγής. Διαθέτουν μία πολυπόθητη άδεια, η οποία τους επιτρέπει να αξιολογούν (κατά τα δικά τους κριτήρια) σε ποιους και πόσο «χαρτί» θα τυπωθεί. Όταν λέγεται η έκφραση (η υποχθόνιαστην πραγματικότητα έκφραση) «οι Τράπεζες δεν δίνουν δάνεια», αυτό είναι ένα ουσιαστικά ψευδές ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟ πρόβλημα. Δεν δίνουν δάνεια, διότι τους έχει ΕΠΙΤΡΑΠΕΙ και ΔΟΘΕΙ το σκανδαλώδες αυτό ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΧΡΗΜΑΤΟΣ. Συνήθως ξεχνάμε ποια είναι η λειτουργία της τράπεζας και ποιος ο λόγος ύπαρξής της και θεωρούμε ως δεδομένο ένα προνόμιο, το οποίο απέκτησε με την πάροδο του χρόνου. Θυμηθείτε πως οι τράπεζες ξεκίνησαν ως ανταλλακτήρια και ουσιαστικά αποθήκες φύλαξης εκδίδοντας απλές αποδείξεις. Πουθενά δεν υπήρξε τράπεζα εξ’ αρχής ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΧΡΗΜΑΤΟΣ. Όταν λοιπόν οι κυβερνήσεις προσπαθούν να πείσουν και να πιέσουν τις τράπεζες προκειμένου να ενισχύσουν με ρευστότητα την αγορά αντί να σκεφτόμαστε ΠΩΣ θα βρούμε τρόπους προκειμένου να το επιτύχουμε, μας διαφεύγει ΠΛΗΡΩΣ το γεγονός πως κάλλιστα θα μπορούσε να τους ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ αυτό το προνόμιο.
Τα προβλήματα που αυτή τη στιγμή ανακύπτουν και ταλανίζουν και όχι μόνο την Ελλάδα αφορούν ΔΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. Το ίδιο ισχύει και για τις υπόλοιπες χώρες σε όλον τον κόσμο.
Είμαστε τονίζω όχι σε περίοδο ΚΡΙΣΗΣ αλλά ΜΕΤΑΒΟΛΩΝ.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΠΟΛΥ και ΚΑΛΑ προτού εκφράσετε οποιαδήποτε γνώμη επ’ αυτών…
Γενική παρατήρηση
Ένα ακόμα βήμα «πέρα από το …παραπέρα», όπως μου αρέσει να γράφω…
Έννοιες και καταστάσεις δεδομένες πρέπει και αυτές να τεθούν υπό κρίση. Ένας άνθρωπος που γεννήθηκε το 1917 στην Σοβιετική τότε Ένωση και πέθανε το 1987 έζησε για 70 χρόνια την ζωή του σε ένα απόλυτο δεδομένο. Μόνο που στην ζωή ΔΕΝ υπάρχουν απόλυτα δεδομένα. Θεωρούμε αυτονόητες κάποιες έννοιες και θεσμούς που έχουν στην πραγματικότητα ελάχιστα χρόνια ζωής σε σχέση με την ανθρώπινη ιστορία. Φανταστείτε λοιπόν τον προηγούμενο άνθρωπο και Σοβιετικό πολίτη, ο οποίος με κάθε ειλικρίνεια προσπαθούσε να εντοπίσει και να διορθώσει αρρυθμίες και προβλήματα του μοναδικού καθεστώτος που γνώριζε. Ίσως ποτέ του να μην του πέρασε η ιδέα από το μυαλό πως όταν το χωριό σου είναι χτισμένο σε εδάφη που κατολισθαίνουν, όσο γερό και να προσπαθήσεις να φτιάξεις το σπίτι σου δεν μπορείς να αποσοβήσεις το μοιραίο και οι αιτίες βρίσκονται πολύ πιο μακριά από το πραοφανές. Όπως πολλές φορές έχει συμβεί και στην χώρα μας εγκαταλείπεις το χωριό και χτίζεις ένα νέο σε στέρεο έδαφος (τουλάχιστον για κάποιο διάστημα)…
Το ίδιο συμβαίνει και με τις έννοιες που αναφέρομαι. Σκεφτείτε χαρακτηριστικά πως πριν από μόλις 150 χρόνια δεν υπήρχε καν η έννοια του κράτους. Ούτε καν η έννοια του δημόσιου τομέα όπως τον γνωρίζουμε, ή της φορολογίας ή των συναλλαγών με την σημερινή τους μορφή. Αν αυτό σας φαίνεται παράλογο δείτε την ιστορία της ανθρωπότητας σε όλη της την διαδρομή από την αρχαιότητα έως σήμερα και θα κατανοήσετε τι εννοώ.
Επειδή οι εικόνες έχουν την δύναμη του εντυπωσιασμού απλά σας αναφέρω πως οι Σουμέριοι που ανέπτυξαν έναν τόσο σπουδαίο πολιτισμό στην αρχαιότητα επί 4000 χρόνια σήμερα δεν υφίστανται ούτε καν σαν ψήγμα μνήμης στην συνείδηση των ανθρώπων.
Σταματώ ηθελημένα εδώ…
Σημαντική Διευκρίνηση: Όσα γράφονται είναι αποκλειστικά δικές μου απόψεις, τις οποίες έχω αποκρυσταλλώσει μετά από βαθειά μελέτη, σκέψη και εφαρμογή στην πράξη. Είναι οπωσδήποτε απολύτως υποκειμενικές. Δεν ισχυρίζομαι σε καμία περίπτωση ότι είναι οι ορθές ή οι μοναδικές. Αποτελούν μία μορφή προσέγγισης σύμφωνα με την δική μου οπτική γωνία και τίποτα λιγότερο ή περισσότερο.
