Οι κινηματογραφικές ταινίες του Κώστα Γαβρά μου αρέσουν πάρα πολύ. Ειδικά μία για την οποία έχω γράψει και έχω αναρτήσει και μία σκηνή της “Η Ομολογία” (The Confession, Ο πρωτότυπος τίτλος της στα Γαλλικά: L’aveu) είναι από τις καλύτερες πολιτικές ταινίες, τις οποίες έχω παρακολουθήσει. Μία εξαίσια απεικόνιση των συνθηκών και των καταστάσεων επί ολοκληρωτικών καθεστώτων. Η συγκεκριμένη ταινία αφορά την Δίκη του Σλάνσκυ, μία δίκη παρωδία στην Τσεχοσλοβακία το 1951, η οποία (ταινία) δεν νομίζω πως ήταν αντι-κομμουνιστική, όσο αντι-Σταλινική (τουλάχιστον αυτή θεωρώ ήταν η πρόθεση του Γαβρά).
Η Δίκη του Σλάνσκυ για την οποία καλύτερα θα ήταν να διαβάσετε αλλού λεπτομέρειες ήταν μία εκκαθάριση κυρίως του Εβραϊκού στοιχείου από την ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος (11 από τους 13 κατηγορούμενους ήταν Εβραίοι) ως απόρροια των απαιτήσεων από τον Στάλιν για μία εξάλειψη των “άνοσων” (!) στοιχείων στις κομμουνιστικές ηγεσίες, καθώς και για μία ακόμα περισσότερο φιλο-Σοβιετική πολιτική από την πλευρά της Τσεχοσλοβακίας.
Η απόδοση των γεγονότων από τον Γαβρά εξαιρετική και φυσικά με τη συνδρομή δύο σπουδαίων ηθοποιών του Υβ Μοντάν και της Σιμόν Σινιορέ. Δείτε την οπωσδήποτε (αν και σχετικά άγνωστη και δυσεύρετη), αφού δεν εξυπηρετούσε τους μύθους της… “προοδευτικής” ιδεολογίας!
Τι σχέση τώρα έχουν όλα αυτά με την ακατανόητη, όπως αναγράφω στον τίτλο απόφαση του Κώστα Γαβρά; Και ποια απόφαση συγκεκριμένα;
Μα την υλοποίηση ταινίας με θέμα “Ενήλικοι στο Δωμάτιο”, τίτλο, τον οποίο δανείστηκε από το βιβλίο ενός παρδαλού “τύπου”, τον οποίον όρισε ο αναμορφωτής της αριστεράς πρωθυπουργός σχετικά με τα γεγονότα του καταστροφικού από κάθε άποψη πρώτου εξαμήνου του 2015.
Οι πρωταγωνιστές των γεγονότων είναι ενεργοί “πολιτικοί” (τρόπος του λέγειν), τα γεγονότα δεν είναι καθόλου ξεκάθαρα (ακόμα) και εάν κρίνω από τον τίτλο, πρόκειται για την εκδοχή μιας εντελώς αναξιόπιστης καρικατούρας, την οποίαν σκοπίμως και με υστεροβουλία επέλεξε ο πρωθυπουργός για να διαπράξει την προδοσία του ιδίου (χωρίς ο ίδιος να την χρεωθεί). Τα γεγονότα δεν εξελίχθησαν ακριβώς όπως τα είχε υπολογίσει, διότι ο παρδαλός υπουργός σκέφτηκε (ίσως για πρώτη και μοναδική φορά στη ζωή του) και “την έκανε” την επομένη του γελοίου δημοψηφίσματος από την κυβέρνηση και την χώρα.
Πώς τώρα ο σπουδαίος σκηνοθέτης θα αποδώσει τα γεγονότα και τα πρόσωπα, καθώς και τους χαρακτήρες τους; Είμαι ειλικρινά πολύ περίεργος να το δω αλλά δεν συμφωνώ καθόλου με την μεταφορά όσο ακόμα τα πρόσωπα είναι σε θέσεις εξουσίας. Δεν έχω καμία αμφιβολία πως θα είναι μία σπουδαία ταινία, αλλά με… φανταστικό περιεχόμενο.
Με την ευκαιρία θα σχολιάσω και το “Ζ” στο οποίο ο επίσης σπουδαίος Ζαν Λουί Τρεντινιάν υποδυόταν τον αδέκαστο… ανακριτή, ο οποίος επελέγη από τον άλλον τεράστιο αναμορφωτή του σοσιαλισμού, ως πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και τότε καταλάβαμε περί τίνος επρόκειτο. Άλλη μία φανταστική ταινία. Και θα πρέπει και να αρχίσουμε να ψάχνουμε περισσότερο και το πραγματικό ποιόν ανθρώπων, όπως του Γρ. Λαμπράκη, περί αυτού το “Ζ”, (και μην με λιθοβολήσετε, ψάξτε λίγο τα αρχεία σας της Κατοχής και τον ναζί δοτό πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο, εγώ τα ψάχνω και πιστεύω περισσότερο τα λόγια του πατέρα μου) και αρχίζω πλέον να αμφιβάλλω για όλα…
Ωραία έξυσα πάρα πολλές πληγές σήμερα!
