(Δεν είναι ηθικοπλαστικό)!
Σήμερα το μεσημέρι πήγα στο νοσοκομείο προκειμένου να δώσω αίμα. Είμαι πάρα πολλά χρόνια αιμοδότης, αλλά λόγω της… κρίσης είχα να δώσω από το 2012! (Άλλη μία συνέπεια των κακών καταστάσεων)!
Στο μακρύ αλλά όχι και κουραστικό ερωτηματολόγιο υπάρχει μία ερώτηση:
Εάν ασκώ κάποιο επικίνδυνο σπορ ή χόμπι.
Απάντησα μεν όχι, αλλά σχολίασα πως ασκώ (έως πότε;) ένα άκρως επικίνδυνο σπορ, το… επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού εν καιρώ κρίσης.
Στην σχετική συζήτηση και επειδή φέρνω λίγο και ως body-guard είπα αθώα πως έχω και δύο μαύρες ζώνες στις πολεμικές τέχνες.
Που να με τρυπήσει ο γιατρός για τον αιματοκρίτη! Μάλλον έβαλε ο εξαιρετικά συμπαθής ιατρός όλη του την τέχνη να μην με πονέσει στο μικρό μου δακτυλάκι. Το άκουσε και η συμπαθέστατη επίσης κοπελίτσα (νοσοκόμα) και φοβόταν μην με πονέσει στην αιμοληψία και της έλθει κανένα μπουκάλι στο κεφάλι, δεν αστειεύομαι, σοβαρολογώ.
Φυσικά τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνέβη, Άψογοι και ευγενέστατοι όλοι τους (ήδη προτού μάθουν το… παρελθόν μου – που να τους έλεγα και άλλα-) και ούτε πόνος ούτε τίποτα, εξ’ άλλου έχω δώσει αίμα δεκάδες φορές και γνωρίζω τόσο καλά τη διαδικασία.
Αλλά δύο πράγματα είναι άξια παρατήρησης:
1. Η δύναμη της δήλωσης. Με τη δήλωσή μου περί μαύρων ζωνών και ίσως και το κάπως σκληρό (; αναρωτιέμαι) παρουσιαστικό μου μία φράση μου, η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και ψευδής θεωρήθηκε ως αληθής.
2. Η απειλή της δύναμης. Με μόνη τη γνώση πως θα μπορούσα να ασκήσω σωματική βία τροποποιήθηκαν συμπεριφορές ανθρώπων, οι οποίοι μάλιστα δεν έδωσαν και απολύτως καμία αρνητική αφορμή. Κάθε άλλο. Αλλά εμφανίστηκε ο φόβος.
Αυτά δεν είναι καλά σημάδια στην Ελληνική κοινωνία… Όλοι μας μένουμε κατάπληκτοι από την αδράνεια και την ευκολία με την οποία επιβάλλονται επαχθέστατα μέτρα, γίνονται δεκτά άθλια ψεύδη και ασύστολες κοροϊδίες και εκχωρείται οτιδήποτε χωρίς να υπάρχει η παραμικρή αντίδραση. Τι συμβαίνει;
Ο Φόβος. Ο φόβος και μόνον ο φόβος.
Αυτή είναι η απάντηση. Φόβος και μάλιστα από μία ανεπιβεβαίωτη λεκτική δήλωση και ίσως ένα κάπως “μυώδες” παρουσιαστικό, αλλά ούτε για αστείο τυπική ή ψυχρή συμπεριφορά. Κάθε άλλο.
Πλέον οτιδήποτε είναι εύκολο να προκύψει. Ο μετασχηματισμός μιας ελεύθερης και ανοιχτής κοινωνίας σε κοινωνία, όπου κάθε μία/ένας θα “κοιτάζει τη δουλίτσα του” και θα αποδέχεται αδιαμαρτύρητα κάθε φασιστική επιβολή.
Μίας κλειστής πλέον κοινωνίας, η οποία θα αποδέχεται κάθε λεκτική δήλωση και θα σκύβει αδιαμαρτύρητα το κεφάλι…
Ο στόχος επετεύχθη αγαπητές/οί μου.
Το ναζιστικό κόμμα ξεκίνησε ως εργατικό, εθνικό-σοσιαλιστικό προκειμένου να προσφέρει “δίκαιη” κατανομή θέσεων στους εργάτες οπαδούς του στα άπειρα… νεκροταφεία και τα νοσοκομεία, όπου ακρωτηριασμένοι θα συνέχιζαν τη υπόλοιπη μίζερη ζωή τους.
Με μία λεκτική δήλωση και βοηθούντος και της βίας στη συνέχεια, η Γερμανία, η χώρα του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε και του Φρίντριχ Σίλερ μετετράπη στον μελανότερο εγκληματία ανά τους αιώνες. Η Ελλάδα βαδίζει σε πολύ άσχημα μονοπάτια.
Όχι αγαπητές/οί μου.
ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ.
