Δεν ισχυρίζομαι πως έχω βαθιά γνώση του θέματος ιδίως της κατάστασης των δύο τελευταίων δεκαετιών ενώ και η ενημέρωσή μου προέρχεται από διαφορετικές πηγές. Μου δημιουργούνται ωστόσο κάποιες εύλογες απορίες αλλά διακρίνω και κάποια συμπεράσματα. Τα παραθέτω:
- Δεν έχω κατανοήσει τη στάση της Ουκρανίας. Δέχεται κάπως (;) μοιρολατρικά τα γεγονότα, βασίζεται μόνο στη Δύση και αναρωτιέμαι μήπως έχουμε περίπτωση Αφγανιστάν Νο 2. Μήπως τελικά… επιθυμούν την εισβολή και δεν το έχουμε καταλάβει και δεν θέλουν να το εκφράσουν;
- Αυτή η εμμονή επίσης των Δυτικών πως θα γίνει εισβολή μου είναι ακατανόητη. Συνεχώς την προβλέπουν και ορίζουν ημερομηνίες, τις οποίες τροποποιούν και μεταθέτουν. Μήπως την επιδιώκουν ή εξωθούν τον ΠτΡ για μία λάθος κίνηση; Μήπως ο στόχος τελικά είναι αυτός; Εκτιμώ πως πρόκειται για μία εξαιρετικά παρακινδυνευμένη ενέργεια για τον Αρχηγό της Ρωσσίας (και όχι τόσο για την ίδια τη Ρωσσία). Και επειδή δεν φαίνεται ο ίδιος να θέλει να “παίξει το κεφάλι του”, διότι είναι ευφυής και γνωρίζει πως αυτό μπορεί να σημάνει το τέλος της παντοδυναμίας του δεν έχει σκοπό να το διακινδυνεύσει.
- Η Ευρώπη είναι η καρικατούρα της υπόθεσης. Οι αρχηγοί των Ευρωπαϊκών κρατών, επειδή είναι εκλεγμένοι υπάλληλοι-κομπάρσοι και δεν έχουν καμία πνοή δεν υπάρχει περίπτωση να διακινδυνεύσουν τη θέση τους όχι για την Ουκρανία αλλά ούτε και για την ίδια τη χώρα τους. Αυτό το έχει κατανοήσει πλήρως ο Αρχηγός της Ρωσσίας, ο οποίος δεν έχει την ανάγκη των εκλογών και τους “παίζει ανάλογα”. Άρα η Ευρώπη μόνο κέρδος δεν θα έχει ανεξαρτήτως έκβασης. Ο loser (χαμένος) της υπόθεσης.
- Οι κυρώσεις στη Ρωσσία είναι εγγενώς εσφαλμένες και μόνο κινήσεις εντυπωσιασμού, διότι το κενό θα το καλύψει άμεσα η Κίνα, η οποία ήδη εξέφρασε την αντίθεσή της. Στόχος ξεκάθαρα είναι ο ΠτΡ και το περιβάλλον του. Οι μόνες κυρώσεις, οι οποίες θα είχαν ουσιαστικό νόημα θα ήταν η στρατιωτική επέμβαση. Αυτό όμως αποτελεί σενάριο άγνωστης πλοκής.
- Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών επίσης δεν φαίνεται να είναι σε μειονεκτική θέση. Η χώρα του είναι μακράν η ισχυρότερη όλων, δεν έχει δισταγμούς (αλλά και μία επίθεση στη Ρωσσία δεν είναι και παιγνίδι τραμπάλας σε λούνα πάρκ) ενώ ούτε και αυτός έχει τόση ανάγκη μία δεύτερη τετραετία. Άρα είναι σε πλεονεκτική θέση και δεν τρέφει καθόλου καλά συναισθήματα για τον Πρόεδρο της Ρωσσίας, τον οποίον μετά χαράς θα ήθελε να μην ξαναδεί. Εάν έχετε μάλιστα και καλή μνήμη θα θυμηθείτε τη συνέντευξή του στον Γιώργο Στεφανόπουλο στις 17 Μαρτίου 2021 στο NBC, όπου τον χαρακτήριζε δολοφόνο και πως “θα πληρώσει το τίμημα”!
Εν κατακλείδι αναρωτιέμαι τελικά ποιος έχει στήσει την παγίδα σε ποιόν με την Ουκρανία απλά στη μέση.
Νομίζουμε πως οι κινήσεις της Ρωσσίας είναι αυτές, οι οποίες καθορίζουν τις εξελίξεις ενώ μπορεί να ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Μην ξεχνάτε πως ο Ουκρανός Πρόεδρος δεν είναι ξεκάθαρο και τι είναι τελικά, διότι οι απόψεις του ναι μεν είναι υπέρ της Ευρώπης, αλλά δεν είναι και εναντίον της Ρωσσίας. Μάλλον εναντίον του συγκεκριμένου αρχηγού της είναι.
Τέλος μέσα αυτό το πανηγύρι, όπως και σε κάθε πανηγύρι, κάθε είδους κερδοσκοπία ανθίζει… Και κανένας από όλους αυτούς δε σκοτίζεται ούτε στο ελάχιστο για το τι και πώς…
