Αυτή τη στιγμή φαίνεται περισσότερο από ποτέ το αδιέξοδο των “αμυντικών” επιλογών στην κάθε έκφανση της ζωής, (από την οικονομική πολιτική έως… οτιδήποτε)… Προσέξτε! Ισχύει και στην προσωπική ζωή. Κυρίως στις σχέσεις… Άνθρωποι με άθλιας ποιότητας σχέσεις ΔΕΝ τολμούν να απεγκλωβισθούν από τον φόβο της μοναξιάς και του αγνώστου. Το αποτέλεσμα; Καταρρέουν και τελματώνονται καταδικάζοντας τον εαυτό τους σε ισόβια ανυπόφορα δεσμά, ενώ ταυτόχρονα απομακρύνουν κάθε πιθανή δυνατότητα βελτίωσης των συνθηκών της ζωής τους…
Υπάρχει όμως και μία άλλη συνέπεια… Το κριτήριο με το οποίο μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι έχει να κάνει πολύ με τον τρόπο με τον οποίο εμείς χειριζόμαστε τα ζητήματά μας. Η θέα ενός ανθρώπου, ο οποίος φοβάται να τολμήσει στη ζωή, ακόμα και εάν είναι ιδιαίτερα αγαπητός στον περίγυρό του δεν δημιουργεί θετικά κίνητρα από τους όποιους ενδιαφερόμενους να τον προσεγγίσουν…
Αυτό συμβαίνει δυστυχώς και στην περίπτωση της συνολικής πολιτικής της χώρας αλλά και των πολιτών της… Η ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα θα καλυτερεύσουν με την ασφάλεια μίας “καβάντζας” ήταν η συνέπεια του “να δούμε τι θα γίνει”…
Ατυχήσατε φίλοι μου, όσοι επιλέξατε αυτό το στυλ! Οι “καβάντζες” τελειώνουν και τίποτα δεν γίνεται από μόνο του. Όταν έλθει λοιπόν αυτή η στιγμή ο πανικός αρχίζει να κυριαρχεί σαν συναίσθημα και τότε ξαφνικά εμφανίζεται το κίνητρο της δράσης. Μόνο όμως πως δεν υπάρχει πλέον η “καβάντζα” (λχ ο χρόνος σε μία έρπουσα σχέση ετών, ή τα ταμειακά διαθέσιμα σε μία επιχείρηση) και τότε…
Σκοπίμως συνέδεσα δύο δήθεν ανόμοια ζητήματα, τις ανθρώπινες σχέσεις με την οικονομική πολιτική… διότι μόνο τότε φαίνεται ξεκάθαρα η αστοχία των “αμυντικών” επιλογών…
Όσο για το γνωστό επιχείρημα “επιστρέφουμε στη δεκαετία του 50” ναι ισχύει όταν οι επιλογές είναι επιλογές δειλίας και άρνησης απαγκίστρωσης από ένα θλιβερό παρόν.
Προτείνω την επιστροφή στο συναρπαστικό Μέλλον…
(Σημ. 1: Το ανωτέρω το γράφω έχοντας ακολουθήσει ο ίδιος τα ανωτέρω -επιθετική προσέγγιση- και έχοντας υποστεί σε απίστευτο βαθμό τις οδυνηρές συνέπειες των επιλογών μου… συνεπώς ομιλώ εντελώς εκ του …ανασφαλούς, αλλά πιστεύω τουλάχιστον έντιμα. Το σίγουρο είναι πως όσοι είναι σε παρόμοια θέση δεν μπορούν να επιστρέψουν στο 50, γιατί ήδη ταξιδεύουν σε αχαρτογράφητες περιοχές)…
(Σημ. 2: Όσοι πιστεύετε πως τα πράγματα δεν πρόκειται να βελτιωθούν λόγω των σημερινών συνθηκών θεωρώ ότι επίσης πιστεύετε, ότι αφού είχατε ή έχετε τώρα μία λχ κακή σχέση στη ζωή σας, ποτέ δεν πρόκειται επίσης να γνωρίσετε κάτι καλύτερο… εξ’ αιτίας του κακού παρόντος… Συμβαίνει άραγε αυτό; Χμ… αναλογισθείτε)…
