Ένα κλασσικό μοτίβο – pattern σεναρίου ερωτικής – δραματικής ταινίας είναι το εξής:
Το παράνομο ζευγάρι αντιμετωπίζει μία κατάσταση ή εμπλέκεται σε κάποια άλλη, όπου χωρίς να έχει πρόθεση ευρίσκεται αντιμέτωπο με ένα μη αναστρέψιμο γεγονός, το οποίο όμως δεν μπορεί να καταγγείλει ή να παραδεχθεί διότι θα αποκαλυφθεί η παράνομη σχέση του.
Ενδέχεται να καταστούν αυτόπτες μάρτυρες μίας δολοφονίας ή ενός άλλου εγκλήματος, να εμπλακούν σε κάποιο δυστύχημα, να ευρεθούν κάπου, όπου δεν μπορούν να δικαιολογήσουν, να προκληθούν από κάποιο γεγονός και να μη να έχουν δυνατότητα αντίδρασης ή ακόμα χειρότερα να εφαρμόσουν ένα σχέδιο και αυτό να μην εξελιχθεί όπως προσδοκούν.
Σε κάθε περίπτωση το κόστος θα είναι η αποκάλυψη της σχέσης τους.
Φυσικά οι σεναριογράφοι δεν επιθυμούν να δώσουν αυτή την εύκολη λύση, διότι μετά θα… ξεμείνουν από ιστορία για την ταινία τους! Εννοείται πως ούτε και εγώ θα το έκανα.
Αλλά τι γίνεται στη συνέχεια;
Η προσπάθεια συγκάλυψης ή μη παραδοχής οδηγεί συνήθως σε εκβιασμούς (αληθινούς ή θεωρητικούς) από κάποιον άλλο μάρτυρα, νέες εμπλοκές, σπασμωδικές κινήσεις, ενεργοποίηση αμείλικτων τύψεων συνειδήσεως και τελικά δράματος ή τραγωδίας.
Και στο τέλος αποκαλύπτεται και η σχέση τους ή εάν δεν αποκαλύπτεται και ο σεναριογράφος είναι σκληρός τους στέλνει στον άλλον κόσμο. Το σίγουρο σε κάθε περίπτωση είναι πως είναι όλοι χαμένοι. Αλλά πού είναι η απώλεια;
Στο γεγονός πως εάν από την αρχή είχαν αποδεχτεί την παράνομη σχέση τους το κόστος θα ήταν πολύ μικρότερο από αυτό το όποιο τελικά πλήρωσαν.
Κανόνας!
Και ένα μυστικό τέχνασμα: στην προσπάθεια να καλύψουν ένα γεγονός ή να μάθουν τι γνωρίζουν οι άλλοι για αυτό, συνήθως πέφτουν στην παγίδα να αποκαλύπτουν περισσότερα δικά τους. Είναι απόρροια των προηγουμένων.
Και μην ξεχνάτε:
Στα παραμύθια, τους μύθους και γενικά την ίδια τη ζωή, ο “κακός” απαιτεί πάντα τρία πράγματα, ποτέ μόνο ένα ή δύο, αλλά ούτε και τέσσερα, διότι τότε θα υποπέσει και ο ίδιος στην δική του παγίδα.
