Πάντα (λέμε τώρα) είχα μία απορία. Πώς νοιώθει κάποια ή κάποιος, ο οποίος ενώ σταματά έξω από ένα πολυτελέστατο θέρετρο με μία Ferrari ή Rolls Royce των ας υποθέσουμε των 800 χιλιάδων ευρώ όταν ξαφνικά εμφανίζεται μία άλλη ή ένας άλλος με μία Bugatti αξίας 6 εκ. ευρώ!
Αυτό το ερώτημα είναι συνυφασμένο με το υπερεγώ του κατόχου κάποιου τόσο ακριβού αντικειμένου, άλλωστε δεν έχει νόημα. Συνήθως όμως το υπερεγώ σε αυτές τις κατηγορίες περισσεύει.
Και εάν πρόκειται για ένα αυτοκίνητο, κάπως, κάποια δικαιολογία θα ανασυρθεί από το οστεοφυλάκιο του υπερεγώ και θα εκλογικεύσει ή απαλύνει την… προσβολή.
Αλλά εάν πρόκειται για κάτι πραγματικά πολύ μεγάλο, όπως ίσως ένα γιώτ εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν. Διότι οι αξίες είναι της τάξεως των εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων και οι διαφορές ανάλογες.
Ωστόσο υπάρχει μία παράμετρος, η οποία δεν μπορεί να αγνοηθεί και αυτή είναι η σχεδίαση. Το ακριβότερο δεν είναι κατ΄ ανάγκην το κομψότερο!
Αυτά σκεφτόμουν παρατηρώντας το σούπερ-γιώτ με τον ωραίο όνομα “Bravo Eugenia”, το οποίο παρεμπιπτόντως είναι και το όνομα της συζύγου του ιδιοκτήτη του συγκεκριμένου γιώτ, το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι από τα ωραιότερα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι επόμενες σκέψεις όμως είναι περισσότερο ρεαλιστικές και εστιάζουν είτε στον ιδιοκτήτη είτε στο αντικείμενο. Ένα υπερ-γιωτ ή ένα πανάκριβο αυτοκίνητο πρέπει να θαυμάζονται διότι εκφράζουν τη δημιουργικότητα του ανθρώπου. Η αισθητική και η τεχνολογία αποτελούν κατακτήσεις της ανθρωπότητας.
Εάν τώρα εξεταστεί το ποιόν του κατόχου τους είναι άλλο θέμα και θα πρέπει να διαχωρίζεται σαφώς. Ισχύει για όλα τα πολύτιμα αντικείμενα τέχνης, όπως τους ζωγραφικούς πίνακες, οι οποίοι αξιολογούνται αυτοτελώς ανεξαρτήτως σε ποιάν ή ποιόν ανήκουν. Σημασία έχει ο δημιουργός τους.
Και τα δυο λόγια τώρα περί πλούτου.
Ο πλούτος ως ιδέα είναι ευλογία σε εκείνην ή εκείνον, ο οποίος τον κατέχει. Η φτώχεια ποτέ δεν πίστεψα πως αποτελεί αρετή, κατάρα είναι. Την ευλογία όμως του πλούτου τη συντρίβει η έπαρση, κοινώς ξιπασιά (εάν υπάρχει). Φυσικά δεν αγνοώ καθόλου την προέλευση του πλούτου ή/και των μεθόδων απόκτησής του, η οποία είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Τη φτώχεια από την άλλη πλευρά πολλές φορές την κατατρέχει το μίσος και η οργή (και ο φθόνος). ΚΑΙ τα τρία είναι καταστροφικά, αλλά ο έχων τον πλούτο πλεονεκτεί λόγω των μέσων σε αντίθεση με τον φτωχό. Αλλά ούτε το μίσος ούτε η οργή ούτε και ο φθόνος οδηγούν κάπου.
Όπως και να έχει το ζήτημα συνέπεσε στα Ίσθμια η παρουσία μου με τη διέλευση της… Ευγενίας και δεν άντεξα στον πειρασμό να μη γράψω αυτές τις λίγες και σκόρπιες σκέψεις.
